இந்தியாவில் அடிப்படை உரிமைகள் கோட்பாடுகள் மற்றும் அடிப்படைக் கடமைகள்

இந்தியாவில் அடிப்படை உரிமைகள் கோட்பாடுகள் மற்றும் அடிப்படைக் கடமைகள் போன்றவை இந்திய அரசியலமைப்பின் சில பிரிவுகள் ஆகும். இந்த பிரிவுகள் அரசாங்க கொள்கைகளை உருவாக்கவும், அரசாங்க கொள்கைக்கான மசோதாக்களின் உரிமைகள் மற்றும் குடிமக்களின் நடத்தைக்கும் ஒரு அரசியலமைப்பு சட்டமூலத்தை கொண்டுள்ளது. இந்த பிரிவுகள் அரசியலமைப்பின் முக்கிய கூறுகளாகக் கருதப்படுகின்றன, 1947 முதல் 1949 வரை இந்திய அரசியலமைப்பு சட்டமூலத்தை அடிப்படயாக கொண்டு உருவாக்கப்பட்டது. இந்த அடிப்படை உரிமைகள் அனைத்து குடிமக்களின் அடிப்படை மனித உரிமைகளாக வரையறுக்கப்படுகின்றன. இனம், இடம், மதம், சாதி, பிறப்பு மற்றும் பாலினம் ஆகியவற்றை இந்த உரிமைகள் அரசியலமைப்பின் மூன்றாம் பாகத்தில் வரையறுக்கப்பட்டுள்ளன.

இந்திய சுதந்திர இயக்கத்தின் தோற்றம் அதன் அடிப்படை உரிமைகள் மற்றும் கட்டளை கோட்பாடுகளை கொண்டிருந்தன மேலும் சுதந்திரத்தின் மதிப்பை அடையவும், சமூக நலன்களை அடைவதற்கும் உறுதிப்படுத்தியது.^[1] வரலாற்று இங்கிலாந்தின் உரிமைகள், ஐக்கிய அமெரிக்காவின் உரிமைகள் மற்றும் பிரான்சின் மனித உரிமைகள் போன்ற வரலாற்று ஆவணங்கள் இந்தியா அரசியலமைப்பு உரிமைகளின் வளர்ச்சி வரலாற்று ஆவணங்கள் மூலம் ஈர்க்கப்பட்டன.^[2] 1925 ஆம் ஆண்டு அன்னி பெசண்ட் தயாரித்த காமன்வெல்த் ஆஃப் இந்தியா மசோதாவில் குறிப்பிட்ட ஏழு அடிப்படை உரிமைகளான தனிப்பட்ட சுதந்திரம், மனசாட்சி சுதந்திரம், கருத்து சுதந்திரம், சட்டசபை சுதந்திரம், பாலினம், இலவச அடிப்படை கல்வி மற்றும் பொது இடங்களின் இலவச பயன்பாடு போன்ற கோரிக்கைகளை உள்ளடக்கியது.^[3] அடிப்படை விதிகள் பின்னர் 1976 ஆம் ஆண்டில் 42 வது திருத்தம் மூலம் அரசியலமைப்பில் சேர்க்கப்பட்டது.^[4]

அரசியலமைப்பின் மூன்றாம் பாகத்தில் உள்ளடங்கிய அடிப்படை உரிமைகள், அனைத்து இந்தியர்களுக்கும் சிவில் உரிமைகள் வழங்கப்படுவதோடு அனைத்து இந்தியர்களுக்கும் குடி உரிமைகள் உத்தரவாதம், அதே நேரத்தில் குடிமக்களின் உரிமைகளை பாதுகாப்பதற்கான ஒரு கடமையாக இது இருக்கும். ஒரு தனிநபரின் சுதந்திரத்தை ஆக்கிரமிப்பதில் இருந்து மாநிலத்தை தடுக்கிறது.^[5] சமத்துவ உரிமை, சுதந்திர உரிமை, சுரண்டலுக்கு எதிரான உரிமை, மத சுதந்திரம், கலாச்சார உரிமை, கல்வி உரிமைகள், சொத்துரிமை மற்றும் அரசியலமைப்பு ஏற்பாடுகள் உள்ளிட்ட ஏழு அடிப்படை உரிமைகள் அரசியலமைப்பின் மூலம் வழங்கப்பட்டன.^[6]

சமத்துவ உரிமை என்பது அரசியலமைப்பின் முக்கிய உத்தரவாதங்களில் ஒன்றாகும். இது சட்டம் 14-16 ஆகியவற்றில் உள்ளடங்கியுள்ளது.^[7] சமத்துவத்தின் பொதுவான கொள்கைகளை சட்டத்தின் முன்பு பாரபட்சமின்றி ஒருங்கிணைக்கிறது மேலும் 17-18 ஆகிய பிரிவுகள் சமூகத்தின் சமத்துவத் தத்துவத்தை உள்ளடக்கியது.^[8] 14 வது பிரிவின் படி சட்டத்திற்கு முன் சமத்துவ உரிமை, இந்தியாவின் எல்லைக்குள் உள்ள அனைத்து நபர்களுக்கும் சட்டத்தின் சமமான பாதுகாப்பு ஆகியவற்றை உத்தரவாதம் செய்கிறது.

• அரசியலமைப்பைக் கடைப்பிடித்து, அதன் இலட்சியங்களையும், நிறுவனங்களையும், தேசிய கொடி மற்றும் தேசிய கீதத்தையும் மதிக்க வேண்டும்.
• சுதந்திரத்திற்கான நமது தேசியப் போராட்டத்திற்கு ஊக்கமளித்த உயர்ந்த கொள்கைகளை வணங்கவும் பின்பற்றவும் வேண்டும்.
• இந்தியாவின் இறையாண்மை, ஒற்றுமை மற்றும் ஒருமைப்பாட்டை நிலைநாட்டவும் பாதுகாக்கவும் வேண்டும்.
• காடுகள், ஏரிகள், ஆறுகள், வனவிலங்கு உள்ளிட்ட இயற்கை சூழலை பாதுகாக்கவும் மற்றும் உயிரினங்களுக்கு இரக்கமளிக்கவும் மேம்படுத்தவும் வேண்டும்.
• குழந்தைக்கு கல்வி வாய்ப்புகளை வழங்க, ஆறு முதல் பதினான்கு வயதிற்கு இடைப்பட்டவர்களுக்கு பெற்றோர் அல்லது பாதுகாவலராக இருக்கலாம்.

1. ↑ Austin 1999, ப. 50
2. ↑ Tayal, B.B. & Jacob, A. (2005), Indian History, World Developments and Civics, p. A-23
3. ↑ Austin 1999, ப. 54
4. ↑ Austin 1999, ப. 54–55
5. ↑ Austin 1999, ப. 50–51
6. ↑ Austin 1999, ப. 51
7. ↑ Basu 1993, ப. 90
8. ↑ Basu 1993, ப. 93–94

• அடிப்படை உரிமைகள் - பகுதி - காணொலி (தமிழில்)
• அடிப்படை உரிமைகள் - பிரிவு 19 - காணொலி (தமிழில்)
• அடிப்படை உரிமைகள் - பிரிவு 21- காணொலி (தமிழில்)
• சமத்துவ உரிமைகளுக்கான அடிப்படை உரிமைகள் - பகுதி 1 - காணொலி (தமிழில்)
• சமத்துவ உரிமைகளுக்கான அடிப்படை உரிமைகள் - பகுதி 2 - காணொலி (தமிழில்)
• கல்வி உரிமைக்கான அடிப்படை உரிமைகள் பிரிவு 21 A - காணொலி (தமிழில்)