侬全福侬全福(壯語:Nungz Cienzfuk;?—1039年),越南典籍作儂存福,北宋时期广西广源州(今靖西、田东一带)势力最大的广源州蛮(今称壮族、越南称侬族)首领。 侬全福之父侬民富曾被宋太宗封为检校司空、御史大夫、上柱国的官职。宋真宗初年,侬全福承继父位,宋朝封侬全福为傥犹州(今广西扶绥)知州。弟弟侬存禄为万涯州(今广西大新)首领,妻弟当道为武勒州(今广西扶绥境)首领。侬全福杀死二人,占领万涯州和武勒州。[1] 由于广源州接近宋越边境,侬全福也向大瞿越李朝奉土称臣。当时,侬全福开发广源州的金矿“招诱中国及诸峒民,其徒甚众”,经济走向繁荣[2]。1029年,侬全福在当地建立“长其国”(一曰“长生国”),自称“昭圣皇帝”,立其妻阿侬为“明德皇后”,封儿子侬智聪为“南衙王”,拒绝向大瞿越奉土称臣。[1] 西农首领何文贞向李朝朝廷报告此事。通瑞六年(1039年)二月,李太宗以开皇帝李日尊为监国,亲率军队突袭长其国。侬全福率部逃匿山泽。李太宗率兵追击,擒获侬全福及侬智聪等五人,只有阿侬与年仅十四岁的侬智高逃脱幸免。李太宗夷平了城池,招抚其部众,随后将侬全福等五人押往昇龍。[1] 侬智高继位,向大瞿越贡献大量黄金,请求释放其父。李太宗假装答应他的请求,收下黄金后却下诏将侬全福等人皆斩之于昇龍都市,并把全福首级送交侬智高母子。[來源請求] 注釋 |
Index:
pl ar de en es fr it arz nl ja pt ceb sv uk vi war zh ru af ast az bg zh-min-nan bn be ca cs cy da et el eo eu fa gl ko hi hr id he ka la lv lt hu mk ms min no nn ce uz kk ro simple sk sl sr sh fi ta tt th tg azb tr ur zh-yue hy my ace als am an hyw ban bjn map-bms ba be-tarask bcl bpy bar bs br cv nv eml hif fo fy ga gd gu hak ha hsb io ig ilo ia ie os is jv kn ht ku ckb ky mrj lb lij li lmo mai mg ml zh-classical mr xmf mzn cdo mn nap new ne frr oc mhr or as pa pnb ps pms nds crh qu sa sah sco sq scn si sd szl su sw tl shn te bug vec vo wa wuu yi yo diq bat-smg zu lad kbd ang smn ab roa-rup frp arc gn av ay bh bi bo bxr cbk-zam co za dag ary se pdc dv dsb myv ext fur gv gag inh ki glk gan guw xal haw rw kbp pam csb kw km kv koi kg gom ks gcr lo lbe ltg lez nia ln jbo lg mt mi tw mwl mdf mnw nqo fj nah na nds-nl nrm nov om pi pag pap pfl pcd krc kaa ksh rm rue sm sat sc trv stq nso sn cu so srn kab roa-tara tet tpi to chr tum tk tyv udm ug vep fiu-vro vls wo xh zea ty ak bm ch ny ee ff got iu ik kl mad cr pih ami pwn pnt dz rmy rn sg st tn ss ti din chy ts kcg ve
Portal di Ensiklopedia Dunia