Іван Лаўрэнцьевіч Кандакоў

Іван Лаўрэнцьевіч Кандакоў
Дата нараджэння	8 кастрычніка 1857(1857-10-08)
Месца нараджэння	Вілюйск, Вілюйская акруга[d], Якуцкая вобласць, Расійская імперыя[2]
Дата смерці	14 кастрычніка 1931(1931-10-14)[1] (74 гады)
Месца смерці	Элва, Элва[d], павет Тарту, Эстонія[3]
Месца пахавання	Elva cemetery[d][4]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	хімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	хімія[3]
Месца працы	Тартускі ўніверсітэт[5] Карлаў універсітэт[5] Варшаўскі ўніверсітэт[4]
Альма-матар	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт[3]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іван Лаўрэнцьевіч Кандакоў (8 кастрычніка 1857, Вілюйск, Якуцкая вобласць — 14 кастрычніка 1931) — рускі хімік.

Нарадзіўся ў сям’і казачага пяцідзясятніка, які выйшаў у адстаўку як гандлёвы казак, назапасіў грошы і змог даць сваім васьмярым сынам адукацыя, у тым ліку чацвярым — найвысокае. Пасля сканчэння Вілюйскага прыходскага вучылішча і Краснаярскай мужчынскай гімназіі, І. Л. Кандакоў у 1880 годзе паступіў на натуральнае аддзяленне фізіка?матэматычнага факультэта Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта, дзе з трэцяга курса пачаткаў працаваць у вядомага хіміка А. М. Бутлерава.

Па?сканчэнні ўніверсітэта ў 1884 годзе І. Л. Кандакоў быў пакінуты пры ўніверсітэце для падрыхтоўвання да прафесарскага звання лабарантам. У 1886 годзе прызначаны штатным лабарантам пры кафедры хіміі Варшаўскага ўніверсітэта. У перыяд 1886—1895 гадоў ён выкладаў на кафедры фізіялогіі Варшаўскага ўніверсітэта.

У снежні 1894 года ў Пецярбургскім універсітэце абараніў дысертацыю на ступень магістра хіміі па тэме «Пра сінтэз пад уплывам хлорыстага цынку ў шэрагу тлушчавых злучэнняў».

У 1895 годзе прызначаны экстраардынарным прафесарам фармацыі Юр’еўскага (Дэрпцкага) універсітэта, з 1898 года — ардынарны прафесар.

У 1899 годзе ён адкрыў каталітычную полімерызацыю дыметылбутадыену ў сінтэтычнае каучуко-падобнае рэчыва. Даследаванні Івана Лаўрэнцьевіча ляглі ў грунт спосабу атрыманні сінтэтычнага каўчука ў Германіі у час Першай сусветнай вайны.

У 1921 годзе чытаў лекцыі ў Сарбоне, потым працаваў у Пражскім універсітэце, працягваючы навуковыя даследаванні па сінтэтычным каўчуку.

Перыяд жыцця І. Л. Кандакова ў 1921—1931 гады даследчыкі ўмоўна завуць «элваскім»; І. Л. Кандакоў меў летні дом у Элве, куды прыязджаў у свабодны ад навучальнай працы час і на летнія вакацыі. Пахаваны на Элваскіх могілках (Эстонія).

У 1957 годзе ў сувязі з 100-годдзем з дня нараджэння І. Л. Кандакова на доме ў Элве, дзе ён жыў, была адкрыта мемарыяльная дошка, у 1959 годзе на яго магіле ўсталяваны помнік, а ў 1977 годзе ў фае Тартускага ўніверсітэта з’явіўся барэльеф навукоўца.

• Іван Лаўрэнцьевіч Кандакоў // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
• Бакарова В. А. Вилюйский казак — учёный с мировым именем // Московский журнал. — 2014. — № 7. — С. 71—72. — ISSN 0868-7110. Архівавана з першакрыніцы 29 чэрвеня 2016.