Іосіф (Бакавецкі-Макасей)

Іосіф
Вукры[d]
дыяцэзіяльны біскуп[d] з 1632
Дыяцэзія	Уладзімірская і Берасцейская епархія
Папярэднік	Іосіф Вельямін Руцкі
Пераемнік	Ян Міхал Пацей
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Смерць	1654 Люблін, Люблінскае ваяводства, Малапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая, Польшча
Дынастыя	Бакавецкія[d]

Ёсіф Бакавецкі-Макасей герба «Вукры» (польск.: Józef Bakowiecki-Mokosiej herbu Wukry; пам. да 22 жніўня 1654, Люблін )— украінскі царкоўны дзеяч, грэка-каталіцкі біскуп уладзімірскі і берасцейскі (1632—1654), базыльянін.

Нарадзіўся на Валыні. Паходзіць з украінскага шляхецкага роду.

У маладосці ён 16 гадоў быў сакратаром польскага караля Жыгімонта III Вазы. Пазней займаў адну з земскіх пасад у Валынскім ваяводстве (пісар уладзімірскі або падскарбі валынскі). Уступіў у манаскі ордэн базыльянаў у Быцені (Слонімскі павет на Беларусі), што адкрыла для яго перспектывы царкоўнай кар'еры. У 1619 годзе пасля Гедэона Балабана^[1], быў прызначаны (а фактычна ўступіў у пасаду 18 верасня 1626 года) архімандрытам Жыдычынскага Свята-Мікольскага манастыра. 26 студзеня 1632 г. Жыгімонт III Ваза дараваў яму епіскапскую кафедру ва Уладзіміры і Берасцейшы, а кіеўскі уніяцкі мітрапаліт Іосіф Вельямін Руцкі высьвяціў яго ў біскупы. Апекаваўся школай ва Уладзіміры-Валынскім.

Ён настойліва дамагаўся ўмацавання пазіцый уніяцкай царквы ва Украіне. У прыватнасці, ён адыграў актыўную палітычную ролю ў падрыхтоўцы пагаджальнага сабору праваслаўных і уніятаў Рэчы Паспалітай у 1629 г. у Львове. На сойме 1629 г. стаў адным з аўтараў праекту канстытуцыі гэтага сабору. Па яго ініцыятыве ў абыход пастановы сойма аб скліканні царкоўнага сабора (для «замірэння» праваслаўных і уніятаў) быў прыняты адпаведны каралеўскі універсал, у якім гаварылася аб аб'яднанні праваслаўных з католікамі. Падчас княжання Уладзіслава IV Вазы пераследваўся праціўнікамі уніі, асабліва пасля пачатку паўстання пад кіраўніцтвам Багдана Хмяльніцкага.

Дата смерці не дакладная, найбольш дакладнай з'яўляецца яго смерць у Любліне да 22 жніўня 1654 г. стар. На яго пахаванні дамініканін Кіпрыян Стэфаноўскі вымавіў прамову («Zgromadzonych wód pochwała»), якую пазней надрукаваў у Кракаве і прысвяціў брату нябожчыка кс. Бенедыкт (у міры Фелікса Хрыстафора, памёр у 1658 г.) — да базыльяна, былога сакратара канцылярыі караля. ^[2]

• Сас П. М. Політична культура українського суспільства (кінець XVI — перша половина XVII ст.). — К., 1988.
• Жукович П. Н. Материалы для истории Киевского и Львовского соборов 1629 года. — СПб., 1911.
• Малевич А. Древняя жидичинская архимандрия на Волыни. — Почаев, 1905.
• Ks. Józefat Skruteń. Z. S. W. B. Bakowiecki-Mokosiej Józef (†ok. 1655) // Polski Słownik Biograficzny. — Warszawa — Kraków — Łódź — Poznań — Wilno — Zakopane : Nakładem Polskiej Akademji Umiejętności, Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935. — Т. 1, zeszyt 1; Reprint. Kraków : Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989. — S. 227. — ISBN 8304034840. (польск.)

• Электронная энцыклапедыя гісторыі Украіны на сайце Інстытута гісторыі Украіны НАН Украіны