Алена Дзмітрыеўна Квітніцкая

Алена Дзмітрыеўна Квітніцкая (руск.: Елена Дмитриевна Квитницкая; 8 кастрычніка 1919, Масква — 5 ліпеня 1981) — рускі савецкі гісторык архітэктуры. Кандыдат тэхнічных навук (1947).

Скончыла Маскоўскі архітэктурны ўніверсітэт (1941), працавала ў Цэнтральным НДІ прамысловых збудаванняў (1941—1947) і Цэнтральным НДІ тэорыі і гісторыі архітэктуры (1948—1981).

Пахавана на Пятніцкіх могілках у Маскве.

Аўтар шматлікіх прац па гісторыі архітэктуры Беларусі, у якіх разглядала пытанні планіроўкі і забудовы гарадоў і мястэчак, а таксама крэпасцей. Упершыню даследавала вялікую колькасць помнікаў жылой, грамадскай і культавай архітэктуры. Была членам рэдкалегіі навуковых зборнікаў «Архітэктурная спадчына»^[1] (руск.: "Архитектурное наследство") і «Праблемы гісторыі архітэктуры народаў СССР» (руск.: Проблемы истории архи¬тектуры народов СССР), адным з аўтараў энцыклапедыі «Мастацтва краін і народаў свету» (руск.: "Искусство стран и народов мира", т. 1, М., 1962), «Усеагульнай гісторыі архітэктуры» (руск.: "Всеобщая история архитектуры", т. 6. — М., 1968)^[2]

• Квитницкая Е. Брамы Белоруссии // Архитектурное наследство. № 29. 1981.
• Квитницкая Е. Д. Центры городов Белоруссии в XVI — первой половине XIX вв. // Архитектурное наследство. № 31. М., 1983. С. 28 — 50.
• Квитницкая Е. Монастыри XVIII в. с безбашенными храмами в Белоруссии // Архитектурное наследство, 1985. Вып. 33.
• Квитницкая Е. Коллегиумы Белоруссии XVII в. // Архитектурное наследство, 1969. Вып. 18;