Аляксандра Андрэеўна Коваль
Аляксандра Андрэеўна Коваль (укр.: Олександра Андріївна Коваль; нар. 20 кастрычніка 1957, Львоў) — украінскі культурны дзеяч. БіяграфіяСкончыла Львоўскі лесатэхнічны інстытут (1979), у 1980—1989 гадах працавала там жа, займаючыся распрацоўкай сістэм ачысткі паветра. Адначасова ў 1986—1989 гадах адна з кіраўнікоў кааператыва «Аэрас», які праектаваў і які выпускаў аэрастаты для патрэб метэаралогіі і рэкламы. З 1990 года ў выдавецкім бізнэсе, у 1992—1997 гадах — дырэктар выдавецтва «Просвіта» пры Львоўскім аддзяленні аднайменнага Украінскага культурна-асветніцкага таварыства; сярод выдавецкіх праектаў гэтага часу — шасцітомны збор твораў Васіля Стуса (1993—1996)[2]. У 1995 годзе была сярод заснавальнікаў Украінскай асацыяцыі выдаўцоў і кнігараспаўсюджвальнікаў. У 1994 годзе заснавала Форум выдаўцоў у Львове, у 1995—2018 гады — прэзідэнт грамадскай арганізацыі «Форум відавців», якая займалася арганізацыяй гэтага форуму, а таксама, з 1997 года, літаратурнага фестывалю ў яго складзе, Усеўкраінскага конкурсу дзіцячага чытання «Кнігаманія» (з 2007 года) і шэрагу іншых культурных праектаў нацыянальнага і міжнароднага значэння. У 2016 годзе ганаравана прэміі імя Васіля Стуса за ўклад ва ўкраінскую культуру і грамадзянскую пазіцыю. У 2018 годзе ўзнагароджана Ордэнам княгіні Вольгі III ступені ў серыі ўзнагароджанняў з нагоды Усеўкраінскага дня работнікаў культуры[3]. У 2018 годзе выйграла конкурс на пасаду дырэктара Украінскага інстытута кнігі, паабяцаўшы істотныя рэформы ў дзяржаўнай культурнай палітыцы — у прыватнасці, у праграмах «Украінская кніга» і «Лічбавая бібліятэка», — і ўзмацненне прысутнасці Украіны на міжнародных кніжных форумах[4]. У 2024 годзе выступіла арганізатарам Дзяржаўнай праграмы падтрымкі моладзевага чытання, у рамках якой кожны 18-гадовы ўкраінец атрымаў права на дзяржаўную субсідыю для куплі кніг: «Кнігі — гэта зброя, а Homo Legens — гэта універсальны салдат з амуніцыяй, гатовы да наступу і да абароны свайго жыцця, радзімы, дома, мовы, культуры, ідэнтычнасці, каштоўнасцяў», — падкрэсліла ў сувязі з гэтым Коваль[5]. Крыніцы
|
Portal di Ensiklopedia Dunia