Аляксандр Анатольевіч Храмчыхін
Аляксандр Анатольевіч Храмчыхін (руск.: Александр Анатольевич Храмчихин; нар. 3 чэрвеня 1967) — расійскі палітолаг. БіяграфіяСкончыў фізічны факультэт МДУ (1990). У 1995—1996 гадах працаваў у аналітычных структурах выбарчага штаба партыі «Наш дом — Расія» на выбарах у Дзяржаўную думу, затым штаба Барыса Ельцына на прэзідэнцкіх выбарах. У 1995—1998 працаваў у структурах Усерасійскага саюза Народных дамоў (УСНД) (кіраўнік — спачатку С. А. Філатаў, потым C. А. Папоў, адзін з заснавальнікаў і кіраўнікоў «Адзінай Расіі»), пазней — у Маскоўскім аддзяленні УСНД у якасці радавога супрацоўніка. У 1999 годзе ўдзельнічаў у выбарчай кампаніі «Саюза правых сіл» і Сяргея Кірыенка на выбарах дэпутатаў Дзяржаўнай думы і мэра Масквы. У Інстытуце палітычнага і ваеннага аналізу працаваў з моманту яго стварэння ў студзені 1996 года на аснове інфармацыйна-аналітычнай службы штаба партыі «Наш дом — Расія» па верасень 2016 года, калі інстытут быў ліквідаваны[1][2]. Быў кіраўніком аналітычнага аддзела Інстытута, аўтарам і вядучым Інстытуцкай базы даных па палітычнай сітуацыі ў рэгіёнах Расіі. Сферы дзейнасці — унутраная палітыка федэральнага і рэгіянальнага ўзроўню, знешняя палітыка, пытанні ваеннага будаўніцтва і ўзброеных сіл у Расіі і за мяжой. Удзельнічае ў якасці эксперта ў праграмах тэлебачання і радыё (УДТРК, РЭН ТБ, «Радыё Расіі», «Маяк-24»). У перыяд навучання Храмчыхіна на малодшых курсах ВНУ пераважная частка савецкіх студэнтаў (у тым ліку МДУ) была пазбаўленая адтэрміноўкі ад прызыву ва Узброеныя Сілы. Але сам ён у войску не служыў. Пазней, у 2010-м годзе, ён ацэньваў вопыт прызыву студэнтаў у 1980-я гг. як станоўчы і ўхваляў ідэю зноў адмяніць студэнцкую адтэрміноўку[3]. Матываваў тым, што з’яўленне студэнтаў у арміі дапаможа яе аздараўленню і выкараніць нестатутныя адносіны. ПрацыАсноўны аўтар кніг «Выбары ў шостую Дзяржаўную думу: вынікі і высновы» і «Выбары прэзідэнта РФ: вынікі і высновы», выдадзеных Інстытутам палітычнага і ваеннага аналізу ў 1996 годзе. Аўтар некалькіх соцень публікацый на палітычныя і ваенныя тэмы ў друкаваных выданнях («Независимое военное обозрение», «Час МН», «Знамя», «Отечественные записки» і іншыя) і на інтэрнэт-сайтах (Русский журнал, GlobalRus.ru, ima-press.ru, РБК і іншыя)[4]. Храмчыхін стаў аўтарам падзелу аб ваенных падрыхтоўках КНР у кнізе «Перспектывы ўдзелу Кітая ў абмежаванні ядзерных узбраенняў»[5]. Верагодна, праца Храмчыхіна стала асновай сцэнара, выкарыстанага М. Міхалковым у сваёй тэлеперадачы[6]. «Цмок прачнуўся»Назіраючы за мадэрнізацыяй арміі КНР, яе тэхнічным перааснашчэннем і характарам буйнамаштабных вучэнняў, Храмчыхін супаставіў гэта з сур’ёзнымі ўнутранымі праблемамі Кітая[7]. На аснове вывучэння больш чым 400 крыніц інфармацыі (уключаючы работы спецыяліста-кітаязнаўца Ю. М. Галеновіча[8] і інш.) Ён прыйшоў да высновы, што абвастраецца недахоп прыродных рэсурсаў і тэрыторыі. Неабходнасць падняць папулярнасць КПК могуць стаць прычынай ваеннага канфлікту (накшталт «маленькай пераможнай вайны») з мэтай адцягнуць увагу насельніцтва ад унутраных праблем, якія пагражаюць далейшаму рэсурса-марнатраўнаму развіццю краіны.
Зноскі
|
||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
