Аляксандр Сцяпанавіч Балдоўскі

Аляксандр Сцяпанавіч Балдоўскі
Аляксандр Сцяпанавіч Балдоўскі
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	8 мая 1950
Месца нараджэння	Крычаў, Крычаўскі раён, Магілёўская вобласць, БССР, СССР;
Дата смерці	7 сакавіка 2021 (70 гадоў)
Альма-матар	Academy of Labour and Social Relations[d];
Месца працы	Belomorsk port[d]; Крычаўскае жыццё[d]; Беларускі ўсход[d]; Зямля і людзі[d];
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, нарыс, журналіст
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз пісьменнікаў Беларусі;
Узнагароды	За вялікі ўклад у літаратуру[d]

Аляксандр Сцяпанавіч Балдоўскі (8 мая 1950, г. Крычаў, Магілёўская вобласць — 7 сакавіка 2021) — беларускі пісьменнік, нарысіст, журналіст.

Біяграфія

Нарадзіўся 8 мая 1950 года ў Крычаве. Скончыў у 1969 годзе Мядзведжагорскае рачное вучылішча, у 1972 годзе партыйную школу пры палітычным аддзеле вайсковай часці 30670 Чырванасцяжнага Чарнаморскага флоту, у 1976 годзе курсы павышэння кваліфікацыі пры Маскоўскай ВШПД^[1].

Працаваў суднавым машыністам, механікам, майстрам механічнага цэха ў Беламорскім марскім порце. Служыў на матроскіх, старшынскіх і афіцэрскіх пасадах надводных караблёў Паўночнага, Чарнаморскага і Балтыйскага флатоў. Капітан-лейтэнант запаса^[1].

Выйшаўшы ў адстаўку, вярнуўся на радзіму. Працаваў загадчыкам аддзела рэдакцыі крычаўскай раённай газеты «Ленінскі кліч», рэдактар карпункта рэгіянальнай газеты «Беларускі ўсход», уласкар абласной аграрнай газеты «Зямля і людзі», рэдактар газеты «Нашы навіны»^[2] Крычаўскага цэментна-шыфернага завода^[1].

Член клуба ваенных маракоў. Член Магілёўскага абласнога аддзялення праўладнага Саюза пісьменнікаў Беларусі^[3].

Памёр 7 сакавіка 2021 года^[1].

Творчасць

Пісаў на рускай мове. Выдаў кнігі нарысаў «Этапы славного пути» (2004, сааўтар У. Ф. Куліненка), «60 лет Свято-Покровскому храму» (2006 г.), «Жыццё працягваецца» (2007 г.), «Истории нетленные страницы» (2007 г.), «Годы труда и успеха 1933—2008» (2008 г.), «Путь свершений: ПРУП „Кричевцементношифер“ — 75» (2008 г.), а таксама больш за 100 нарысаў аб ветэранах Вялікай Айчыннай вайны і працы, воінах-інтэрнацыяналістах, надрукаваных у абласных і рэспубліканскіх перыядычных выданнях^[1].

Узнагароды

Узнагароджаны медалямі «300 гадоў Расійскаму флоту», «80 гадоў Узброеных Сіл СССР», «Адмірал флоту Савецкага Саюза Кузняцоў», «80 гадоў УЛКСМ», «За службу Айчыне. Удзельніку „халоднай вайны“ на моры», «60 год вызвалення Рэспублікі Беларусь ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў», памятным знакам «70 гадоў Паўночнаму флоту»^[2].

У 2014 годзе выдаў кнігу нарысаў «Цемент и люди: 80 лет ОАО „Кричевцементношифер“», за якую стаў лаўрэатам літаратурнай прэміі імя Івана Чыгрынава Магілёўскага абласнога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі. У 2018 годзе быў адзначаны ўзнагародай Саюза пісьменнікаў Беларусі, яму ўручаны нагрудны знак «За вялікі ўклад у літаратуру»^[1].

Бібліяграфія

«60 лет Свято-Покровскому храму» (Могилев, 2004)
«Годы труда и успеха» (Могилев, 2004)
«Жемчужина Хотимска. Собор Святой Троицы 1873—2008» (Могилев, 2004)
«Огнеборцы Кричевщины. 1897—2008» (Могилев, 2004)
«Истории нетленные страницы» (Могилев, 2007)
«Путь свершений» (Минск, 2008)
«Ветераны. Победили врага и разруху» (Могилев, 2009)
«Ветераны. Прославились в боях и труде» (Могилев, 2010)
«Модернизация продолжается: ОАО „Кричевцементношифер“ 1933—2012» (Могилев, 2012)
«Цемент и люди» (Могилев, 2014)
«Пыль Афганских дорог» Книга 1. (Кричев: Центральная библиотека, 2016)
«Пыль Афганских дорог» Книга 2. (Кричев: Центральная библиотека, 2017)
«Свято-Николаевская церковь города Кричева» (Могилев, 2017)
«Ветераны: в 3 книгах. Книга 3. Часть 1. Прославились в боях и труде»(2018)
«Свинцовый дождь» (2019)
«Афганской войны ветераны» (2020)
«Малой родины герои : стихи и проза» (2019)
«Героические судьбы» (2021)