Анатоль Мікалаевіч Байдачны

Анатоль Байдачны
Анатоль Байдачны
Агульная інфармацыя
Поўнае імя	Анатоль Мікалаевіч Байдачны
Нарадзіўся	1 кастрычніка 1952 (72 гады); Масква, РСФСР, СССР;
Грамадзянства	СССР; Расія
Рост	172 см
Вага	70 кг
Пазіцыя	нападнік
Клубная кар’ера
Нацыянальная зборная
Трэнерская кар’ера
1980—1985	Дняпро (Магілёў)
1988—1989	Зара (Варашылаўград)
1990—1991	Крышталь (Херсон)
1992—1993	Анагенісі (Дэрынья)
1993—1995	Сірыя (да 21)
1995—1996	Аль-Ярмук (Кувейт)
1996	Цілігул (Ціраспаль)
1997	Дынама (Мінск)
1998—1999	Жамчужына (Сочы)
2000—2001	Чарнаморац (Новарасійск)
2001—2002	Растсельмаш (Растоў-на-Доне)
2003	Дынама (Мінск)
2003—2005	Беларусь
2007	Дарыда (Ждановічы)
2010	Церак (Грозны)
2011—2012	Факел (Варонеж)
2012	Растоў
2021	Арарат-Арменія
Узнагароды і медалі
	Чэмпіянаты Еўропы
Срэбра	Бельгія 1972
	↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў. ; ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах ;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Анатоль Мікалаевіч Байдачны (нар. 1 кастрычніка 1952, Масква, РСФСР, СССР) — савецкі футбаліст (нападнік), трэнер.

Кар’ера футбаліста

Выхаванец футбольнай школы горада Обнінска, вучань Юрыя Аляксеевіча Шуванава. З 1969 па 1974 год гуляў за маскоўскае «Дынама». З-за канфлікту з кіраўніцтвам быў вымушаны сысці ў мінскае «Дынама». У 1979 годзе падчас матчу з маскоўскім «Спартаком» атрымаў сур’ёзную траўму нагі, з-за чаго быў вымушаны рана скончыць кар’еру іграка.

У 1972 годзе выклікаўся ў зборную СССР, у складзе якой на чэмпіянаце Еўропы 1972 правёў 5 матчаў і заваяваў срэбныя медалі.

Мае журналісцкую адукацыю.

Кар’ера трэнера

У 1980 годзе пачаў кар’еру трэнера. Узначальваў магілёўскі «Дняпро» (1980—1985), «Зару» з Варашылаўграда (1988—1989), херсонскі «Крышталь» (1990—1991), кіпрскі «Анагенісі» (1992—1993), алімпійскую і моладзевую зборную Сірыі па футболе (1993—1995), кувейцкі «Ярмук» (1995—1996), малдаўскі «Цілігул» (1996), мінскае «Дынама» — 1997, расійскія клубы «Жамчужына» (1998—1999), «Чарнаморац» (2000—2001), «Растсельмаш» (2001—2002).

У 2003 годзе вярнуўся ў Беларусь. Трэніраваў мінскае «Дынама» (2003), нацыянальную зборную Беларусі па футболе (2003—2005), «Дарыду» (Ждановічы) (2006—2007).

Пасля працяглага перапынку працаваў галоўным трэнерам грозненскага «Церака» (2010), старшым трэнерам «Факела», дзе складаў тандэм з Канстанцінам Сарсанія (2011). З красавіка па чэрвень 2012 года ўзначальваў «Растоў».

У сакавіку 2021 года пасля дзевяцігадовага перапынку аднавіў трэнерскую кар’еру, стаўшы галоўным трэнерам клуба «Арарат-Арменія»^[3]. У чэрвені 2021 года пакінуў армянскі клуб^[4].

Вядомы вострымі выказваннямі на пасляматчавых прэс-канферэнцыях.