Андрэй Галігунт

Андрэй Галігунт
Андрэй Галігунт
	; Герб «Лебедзь»
Смерць	не раней за 1433
Бацька	Гайлівойна[d]
Дзеці	Алехна Дыль Гайлігінавіч[d], Міхал Гайлігінавіч[d], Андрэй Гайлігінавіч[d] і Сутка Гайлігінавіч[d]

Андрэй Галігунт або Галігін (зг. з 1401 — пасля 1433) — жамойцкі баярын, прыбліжаны Вітаўта. Сын Галівойна^[4].

Упершыню выступае на акце Віленскай уніі 1401 года. На Гарадзельскай уніі прыняў герб «Лебедзь». Галоўным уладаннем яго бліжэйшых нашчадкаў была Ваверка.

Меў сыноў Міхала, Сутку, Аляксея-Дыля і Андрэя.

Крыніцы

↑ ^а ^б Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 224. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381"></a>
↑ ^а ^б Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 224, 225. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381"></a>
↑ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 224, 226. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381"></a>
↑ У 1920 годзе ў сваёй працы «O litewskich rodach bojarskich…» Уладзіслаў Сямковіч сумняецца ў тоеснасці Галігунта і Галігіна Галівойнавіча, згаданага пад 1432 годам. Пазней, у «Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej», падрыхтаваным пры ўдзеле Сямковіча, ужо прызнае гэту тоеснасць. Прычынай былі дадатковыя ўскосныя звесткі, уведзеныя ва ўжытак у гэтым Кодэксе.

Semkowicz, W. O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle r.1413. Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie: 1920 T. 5.
Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej / Codex diplomaticus ecclesiae cathedralis necnon Dioeceseos Vilnensis. T. 1, Krakow, № 247.
Glinka, J. Ród Klausucia w wiekach XIII—XVI. Ze studiów nad kształtowaniem się i różnicowaniem społecznym bojarstwa litewskiego, «Studia źródłoznawcze» IV (1959).