Анж-Фелікс Патасэ

Анж-Фелікс Патасэ
Анж-Фелікс Патасэ
	фр.: Ange-Félix Patassé
1-ы Prime Minister of the Central African Republic[d]
	1976 — 1978
Папярэднік	Elisabeth Domitien[d]
Пераемнік	Henri Maïdou[d]
прэзідэнт Цэнтральна-Афрыканскай Рэспублікі[d]
	22 кастрычніка 1993 — 15 сакавіка 2003
Папярэднік	André Kolingba[d]
Пераемнік	Франсуа Базізэ
Нараджэнне	25 студзеня 1937; Paoua[d], Lim-Pendé[d], ЦАР;
Смерць	5 красавіка 2011[…] (74 гады); Дуала, дэпартамент Вуры[d], Прыбярэжны рэгіён, Камерун;
Жонка	Angèle Patassé[d]
Дзеці	Providence Patassé[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Партыя	Movement for the Liberation of the Central African People[d];
Аўтограф
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Анж-Фелікс Патасэ (фр.: Ange-Félix Patassé; 25 студзеня 1937 — 5 красавіка 2011) — цэнтральнаафрыканскі дзяржаўны і палітычны дзеяч, прэм’ер-міністр (1976—1978) і прэзідэнт Цэнтральнаафрыканскай Рэспублікі (1993—2003). Быў зрушаны падчас грамадзянскай вайны лідарам паўстанцаў Франсуа Базізэ.

Біяграфія

Заснавальнік і лідар партыі Рух за вызваленне народа Цэнтральнай Афрыкі.

Патасэ стаў першым прэзідэнтам ЦАР, абраным шляхам дэмакратычных выбараў (1993), якія былі праведзены пад ціскам ААН і іншых міжнародных арганізацый. Быў пераабраны на пасаду прэзідэнта на выбарах 1999 года.

Падчас першага тэрміну знаходжання на пасадзе (1993—1999) адбыліся тры ваенныя бунту ў 1996—1997 гадах і абвастрыўся канфлікт паміж так званымі «паўночнікамі» (у лік якіх уваходзіў Патасэ) і «паўднёўцамі» (да якіх належаў яго папярэднік Андрэ Калінгба).

Падчас другога прэзідэнцкага тэрміну страціў падтрымку многіх сваіх даўніх саюзнікаў, а таксама Францыі, якая ўмешвалася, каб падтрымаць яго падчас першага тэрміну.

Для ўтрымання ўлады звяртаўся па дапамогу да лівійскага лідара Муамара Кадафі і атрадаў Жана-П’ера Бембы з ДРК. Пры падаўленні бунту Базізэ ў 2002 годзе атрымаў дапамогу ад Кадафі на ўмовах прадастаўлення Лівіі 99-гадовай манаполіі здабычы алмазаў, золата і іншых карысных выкапняў у ЦАР^[6]. Пры падаўленні таго ж бунту атрады Бембы зрабілі сур’ёзныя разбурэнні ў сталіцы ЦАР Бангі, а пасля выцяснення атрадаў Базізэ разрабавалі яе.

Патасэ быў скінуты ў сакавіку 2003 года, падчас свайго ад’езду на саміт афрыканскіх дзяржаў^[7] і пражываў у выгнанні ў Тога. Вярнуўся ў краіну ў студзені 2011 года для ўдзелу ў прэзідэнцкіх выбарах, на якіх прайграў Базізэ, атрымаўшы толькі 21,4% галасоў^[8].

Памёр 5 красавіка 2011 года ў Камеруне^[9].