Анікіта Пятровіч Хатулёў

Анікіта Пятровіч Хатулёў
Анікіта Пятровіч Хатулёў
Дата нараджэння	1871
Дата смерці	1941 ці 1942
Род дзейнасці	мастак
Вучоба	Маскоўскае вучылішча жывапісу, скульптуры і дойлідства; Вышэйшае мастацкае вучылішча пры Імператарскай Акадэміі мастацтваў[d] (1900);
Уплыў на	Міхаіл Мацвеевіч Філіповіч

Анікіта Пятровіч Хатулёў (руск.: Аникита Петрович Хотулёв; 1871—1942)^[1] — жывапісец.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1871 г. Вучыўся ў майстэрні маскоўскага іканапісца Ц. І. Цюрына, затым у Маскоўскім вучылішчы жывапісу, скульптуры і дойлідства^[1]. Атрымаў два малыя сярэбраныя медалі^[2]. У 1896—1900 гадах вучыўся ў Вышэйшым мастацкім вучылішчы пры Імператарскай Акадэміі мастацтваў у Санкт-Пецярбургу^[3]. Атрымаў 2 лістапада 1900 г. званне мастака за карціну «Правінцыйная дапамога»^[2].

Загадваў мастацкімі курсамі Таварыства рускіх мастакоў^[4], дзе вучыўся ў 1918—1919 гг. М. М. Філіповіч^[3]. Працаваў рэдактарам-мастаком ў штотыднёвым мастацка-сатырычным часопісе «Светает». Другі нумар часопіса быў канфіскаваны паліцыяй, а Хатулёў аштрафаваны^[4].

Памёр у 1941^[3] ці 1942 годзе^[1].

Творчасць

Як мастак быў схільны да завостранай характарыстыкі мадэлі і жывапіснай нязмушанасці^[3]. Вядомы ягоны партрэт беларускага дзеяча Івана Іванавіча Луцкевіча (1914), які захоўваецца ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь.

Выгляд

Мастак Васіль Якаўлеў^[ru] так апісваў Хатулёва пры першай сустрэчы^[5]:

Гаспадар, Анікіта Пятровіч Хатулёў, вітаў нас клапатліва і ласкава. Невялікага росту, з шырокай барадой і хітра прыжмуранымі вочкамі, ён чымсьці нагадаў мне расстрыжанага папа.

Арыгінальны тэкст (руск.)

Хозяин, Аникита Петрович Хотулев, приветствовал нас хлопотливо и ласково. Небольшого роста, с широкой окладистой бородой и хитро прищуренными глазками, он чем-то напомнил мне расстриженного попа.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Николай Степанович Сазонов. Записки уральского художника — Художник РСФСР, 1966
↑ ^а ^б Аникита Петрович Хотулев. Россия. 1871−1941
↑ ^а ^б ^в ^г «И дольше века…». Выстаўка твораў мастакоў-юбіляраў
↑ ^а ^б Такая удивительная Лиговка / Векслер А. Ф., — 2012 — c. 591 — ISBN 978-5-227-04037-4.
↑ Мое призвание / В. Н. Яковлев; [Сост. и авт. вступит. статьи чл. кор. Акад. наук СССР заслуж. деятель искусств РСФСР А. А. Сидоров]. — М. : Изд-во Акад. художеств СССР, 1963. — 301 с., 20 л. ил. : ил ; 22 см. — 17000 экз. экз.. — 2,25 р.