Арсенцій Гаўрылавіч Юхнавец

Арсенцій Гаўрылавіч Юхнавец
Арсенцій Гаўрылавіч Юхнавец
Дата нараджэння	28 ліпеня (10 жніўня) 1916
Месца нараджэння	Бераснёўка, Барысаўскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	2 жніўня 1944 (28 гадоў)
Месца смерці	Варшава, Польская Народная Рэспубліка;
Грамадзянства	БССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	артылерыя[d]
Званне	старшына
Бітвы/войны	Паход Чырвонай Арміі ў Заходнюю Беларусь і Украіну, 1939;
Узнагароды і званні	;

Арсенцій Гаўрылавіч Юхнавец (28 ліпеня (10 жніўня) 1916, в. Бераснёўка, цяпер Докшыцкі раён, Віцебская вобласць — 20 жніўня 1944) — удзельнік польскага пахода РСЧА (1939) і Вялікай Айчыннай вайны, памочнік камандзіра ўзвода 378-га знішчальна-процітанкавага артылерыйскага палка 7-й арміі (руск.) (бел. 1-га Беларускага фронту, Герой Савецкага Саюза, старшыня^[1].

Біяграфія

Юхнавец, беларус па нацыянальнасці, нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Атрымаўшы толькі пачатковую адукацыю, пасля уладкаваўся трактарыстам у калгас. У рады Савецкай Арміі ўступіў ў 1938 годзе. Юхнавец прымаў удзел у вызваленні Заходняй Беларусі ў 1939 годзе^[2]^[3]^[4]^[5]^[1].

У 1940 годзе працаваў трактарыстам у Бягомльскую МТС (руск.) (бел.. На фронце з 1941 года (паводле іншых звестак, з лютага 1943 года^[2]^[4]), вадзіцель, франтавы разведчык, артылерыст.

Удзельнічаў у абароне Масквы, Курскай бітве, вызваленні Беларусі і Польшчы^[1]. Памочнік камандзіра ўзвода старшына А. Г. Юхнавец вызначыўся ў баях пад Брэстам, асабіста паланіўшы 27 салдат праціўніка^[3]^[5].

Да ліпеня 1944 года быў памочнікам камандзіра ўзвода 378-га знішчальна-супрацьтанкавага артылерыйскага палка 70-й арміі 1-га Беларускага фронту. 26 ліпеня 1944 года праводзілася разведка праціўніка ў вёсцы Беразоўка^[pl] (на паўночны ўсход ад горада Бяла Падляска), і старшына Юхнавец паланіў двух варожых салдат і здолеў даставіць іх у штаб палка. На наступны дзень, 27 ліпеня, старшына выйшаў на калону праціўніка і здолеў нейтралізаваць галаўную машыну, адкарэктаваўшы агонь савецкай артылерыі на сябе. Аперацыя прывяла да знішчэння 30 машын з ваеннымі грузамі і 150 ворагаў^[1].

Загінуў 20 жніўня 1944 года ў баях пад Варшавай^[1]. Пахаваны ў в. Множ (Польшча)^[2]^[5]^[1].

25 верасня 1944 гады Юхнаўцу было прысвоена званне Героя Савецкага Саюза. Быў кандыдатам у члены КПСС^[2]^[3]^[4]^[5].

Узнагароды

Званне Героя Савецкага Саюза прысвоена 25.09.1944 г. За свае заслугі ў час баёў на Курскай дузе ў 1943 г. быў узнагароджаны ордэнам Чырвонага Сцяга.

Памяць

Імем А. Г. Юхнаўца названы вуліца ў Бягомлі і Докшыцах і школа ў в. Бераснёўка^[1], на доме, дзе ён нарадзіўся, устаноўлена мемарыяльная дошка.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Юхновец Арсентий Гаврилович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 713-714. — 737 с.
↑ ^а ^б ^в ^г Шкадов 1988, с. 825.
↑ ^а ^б ^в Цярохін 1985, с. 245.
↑ ^а ^б ^в Беларуская энцыклапедыя 2004, с. 222.
↑ ^а ^б ^в ^г Их именами названы 1987, с. 704.

Літаратура

Юхнавец Арсенцій Гаўрылавіч // Памяць: гісторыка-дакументальная хроніка Докшыцкага раёна / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]; маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн., 2004. — С. 377.
Беларуская энцыклапедыя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя. — 472 с. — ISBN 985-11-0295-4.
Цярохін С. Ф. Радзіма Юхнаўца Арсенція Гаўрылавіча // Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Віцебская вобласць. — Мн.: БелСЭ, 1985. — С. 245. — 496 с. — 8 000 экз.
Герои Советского Союза / Пред. ред коллегии И. Н. Шкадов (руск.) (бел.. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2. Любов — Яршук. — 863 с.
Юхновец Арсентий Гаврилович // Их именами названы…: Энцикл. справочник / Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др.. — Мн.: БелСЭ, 1987. — С. 704. — 711 с.