Аўстрыйскі дапаможны корпус

Аўстрыйскі дапаможны корпус
Аўстрыйскі дапаможны корпус
Гады існавання	14 сакавіка 1812 —
Краіна	Аўстрыя
Уваходзіць у	Вялікую армію
Тып	сухапутныя войскі
Колькасць	31 000 чалавек
Дыслакацыя	Французская імперыя
Войны	Расійская кампанія Напалеона

Аўстры́йскі дапамо́жны ко́рпус (ням.: Österreichische Hilfskorps, фр.: Corps Auxiliaire Autrichien) — вайсковае фарміраванне Аўстрыйскай імперыі ў складзе войска Напалеона ў 1812 годзе.

Паводле ўмоў Парыжскага саюзнага дагавора (14 сакавіка 1812) Аўстрыя была вызвалена ад удзелу ў войнах Францыі супраць Англіі і на Пірэнейскім паўвостраве, аднак абавязвалася ў выпадку вайны з Расіяй выставіць дапаможны корпус. Ён мусіў знаходзіцца пад камандаваннем аўстрыйскага генерала, але дзейнічаць паводле дырэктываў Напалеона^[1].

Ваенныя дзеянні

Корпус Шварцэнберга па першапачатковай задумцы Напалеона прызначаўся для абароны Варшаўскага герцагства. Аднак неўзабаве пасля пачатку баявых дзеянняў у Беларусі аўстрыйцы былі накіраваны на дапамогу саксонскаму 7-му корпусу Рэнье^[2] супраць 3-й рэзервовай арміі генерал ад кавалерыі Аляксандра Тармасава. Увосень 1812, пасля падыходу Дунайскай арміі адмірала Чычагава сілы Шварцэнберга і Рэнье адышлі на тэрыторыю Вялікага герцагства Варшаўскага. 30 студзеня 1813 года князь Шварцэнберг бяз бою здаў Варшаву і сышоў у Галіцыю, а Рэнье — да Каліша. Страты аўстрыйскага дапаможнага корпуса ў расійскай кампаніі склалі каля 7000 чалавек^[3].

Склад

Камандуючы генерал ад кавалерыі князь Карл Філіп Шварцэнберг, герцаг Крумадскі. Начальнік штаба генерал-маёр Ёзэф Ксаўер фон Штутэргайм^[ru].

Агулам: 27 батальёнаў, 44 швадроны, 60 гармат — 30 900 чалавек^[3].

Дывізія цэнтра

Фельдмаршал-лейтэнант барон Фрыдрых Б’янкі (ням.) (бел..

Брыгада генерал-маёра ландграфа фон Гесэн-Гомбурга (ням.) (бел.
- 2-і пяхотны полк Гілера (венгерскі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік фон Торы
- 33-і пяхотны полк Каларэда-Мансфельда (венгерскі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік Давід фон Андрашы (ням.) (бел.
- Грэнадзёрскі батальён Кірхенбетэра (венгерскі)
  - 34-ы пяхотны полк фон Давідавіча (венгерскі). Камандзір: палкоўнік фон Габелькофен
  - 37-ы пяхотны полк
  - 60-ы пяхотны полк
Брыгада генерал-маёра графа фон Ліліенберга (ням.) (бел.
- 19-ы пяхотны полк Альвінцы (венгерскі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік Зэеталь
- 48-ы пяхотны полк Вукасавіча (ням.) (бел., пазней Ёзэфа Антона фон Зімбшэна^[4] (венгерскі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік фон Рэхенберг
- Грэнадзёрскі батальён Бжэзінскага (нямецкі)
  - 30-ы пяхотны полк
  - 41-ы пяхотны полк
  - 58-ы пяхотны полк барона дэ Белью (венгерскі). Камандзір: палкоўнік шэвалье дэ Лампрэ

Дывізія левага фланга

Фельдмаршал-лейтэнант Берзіна фон Зігенталь.

Брыгада генерал-маёра Мора (ням.) (бел.
- 9-ы пяхотны полк Чартарыйскага (валонскі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік фон Мак-Эліят
- 30-ы пяхотны полк князя дэ Ліня (ням.) (бел. (валонскі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік дэ Мейс
Брыгада генерал-маёра князя Алаіза Ганзагі фон Ліхтэнштэйна
- 16-ы пяхотны полк Лузіньяна
- 34-ы пяхотны полк фюрста Антала Эстэрхазі (венг.) (бел. (венгерскі). Камандзір: палкоўнік Гірш
- 41-ы пяхотны полк Фрыдрыха Катулінскага (нямецкі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік фон Гейгер
Брыгада генерал-маёра Петэра фон Больцы
- 7-ы фельд-егерскі батальён. Камандзір: палкоўнік Іозеф Стэфаніні і Монтэ Айронэ
- плюс пяхотны полк Лузіньяна або Эстэрхазі з брыгады Ліхтэнштэйн

Дывізія правага фланга

Фельдмаршал-лейтэнант барон Леапольд фон Траўтэнберг (ням.) (бел..

Брыгада Меэра
- 7-ы пяхотны полк фельдмаршала барона Шродэра
- 39-ы пяхотны полк барона Дукі (венгерскі). Камандзір: палкоўнік Эмерых фон Баконі
Брыгада генерал-маёра Франца фон Пфляхера
- 6-ы пагранічны пяхотны полк Св. Георга (2 батальёны)
- 5-ы егерскі батальён. Камандзір: маёр Хартап

Кавалерыйская дывізія

Фельдмаршал-лейтэнант Ёган Марыя Філіп Фрымон (ням.) (бел..

Брыгада генерал-маёра Ёгана Шмельцэра фон Вільдманзэга
- 1-ы драгунскі полк эрцгерцага Ёгана (ням.) (бел., пазней 1-ы імператарскі гусарскі полк^[4] (6 швадронаў). Камандзір: палкоўнік фон Сент-Гёргі
- 3-і легкаконны (фр.) (бел. полк графа О’Рэйлі (6 швадронаў). Камандзір: палкоўнік Сіман фон Сарданья
- 2-і легкаконны полк прынца Гогенцолерн-Гехінгена (ням.) (бел. (6 швадронаў). Камандзір: палкоўнік Маціяс фон Лёдэрэр
Брыгада генерал-маёра Франца фон Фрэліха (Фроліха)
- 6-ы драгунскі полк Райша (ням.) (бел.. Камандзір: палкоўнік Генрых фон Шайтэр
- 4-ы гусарскі полк эрбпрынца Гесэн-Гомбурга (ням.) (бел. (8 швадронаў). Камандзір: палкоўнік прынц Густаў Гесен-Гомбург (ням.) (бел.
Брыгада Цэхмайстра
- 6-ы гусарскі полк графа Бланкенштайна (8 швадронаў). Камандзір: Вінцэнт фон Гілерт
- 8-ы гусарскі полк князя фон Кінмаера (ням.) (бел.. Камандзір: палкоўнік Франц Бубна фон Варліх (ням.) (бел.

Артылерыя

Генерал-маёр Ёзэф Вахтэр фон Вахтэнбург.

чатыры батарэі палявой артылерыі
дзве батарэі коннай артылерыі

Агулам каля 60 гармат.

Інжынерныя войскі

3 піянерныя роты^[3]
пантонная рота^[3]

Зноскі

↑ Парижские союзные договоры 1812 / А. Я. Вышинский, С. А. Лозовский. — Дипломатический словарь. — М.: Государственное издательство политической литературы, 1948.
↑ Лакин В. А. В далеком тылу «Великой армии» // Гроза двенадцатого года над Полесьем. — Мн.: Четыре четверти, 2009. — С. 4. — ISBN 978—985-6856-57-3.
↑ ^а ^б ^в ^г Михаил Одинцов.. Австрийский вспомогательный корпус в 1812 года (Le corps autrichien auxiliaire en 1812) (руск.). Наполеон и революция. Blogspot (24 снежня 2009). Праверана 24 чэрвеня 2012.
↑ ^а ^б К. Власов.. Австрийский вспомогательный корпус (руск.). Расписание Великой армии на начало русской кампании 1812 (24 чэрвеня 2012).