Барыс Анатольевіч Васіленка
Барыс Анатольевіч Васіленка (нар. 14 верасня 1940 Растоў-на-Доне, СССР — пам. 2017 Івана-Франкоўск) — савецкі і ўкраінскі гісторык, археолаг. Вядучы спецыяліст па антычнай археалогіі і грэчаскай кераміцы Паўночнага Прычарнамор’я. БіяграфіяНарадзіўся 18 верасня 1940 г. у г. Растове-на-Доне, Савецкі Саюз. У школьныя гады захапіўся археалогіяй, на выбар прафесіі паўплывалі інтарэсы сям’і. У 1965 годзе скончыў гістарычны факультэт Кіеўскага ўніверсітэта імя Тараса Шаўчэнкі.[1] Падчас вучобы з 1960 па 1962 гады працаваў у аддзеле археалогіі Ялцінскага краязнаўчага музея. З 1965 года — старшы навуковы супрацоўнік Бахчысарайскага гісторыка-археалагічнага музея. Адначасова паступіў у аспірантуру Адэскага ўніверсітэта імя Іллі Мечнікава. Навуковым кіраўніком работы стаў доктар гістарычных навук, прафесар Пётр Іосіпавіч Карышкоўскі.[1] У 1972 г. у Інстытуце археалогіі АН СССР у Маскве паспяхова абараніў кандыдацкую дысертацыю па навуковай тэме «Керамічныя пломбы з паселішчаў на ўзбярэжжы Днястроўскага лімана як крыніца для вывучэння гандлю адносіны Паўночна-Заходняга Прычарнамор’я з грэчаскім светам. (V—III стст. да н.э.)».[2] Дзякуючы веданню грэчаскай мовы ён даследаваў невядомыя керамічныя знакі грэчаскіх паселішчаў і іх уплыў на паўночна-заходнюю частку басейна Чорнага мора.[1] У 1968 годзе пачаў працаваць на кафедры ўсеагульнай гісторыі Карпацкага ўніверсітэта.[3] З 1977 г. — дацэнт кафедры ўсеагульнай гісторыі.[1] Разам са студэнтамі ў 1970-я гады ён стварыў археалагічны музей, які існуе і сёння.[1] З 1985 па 1989 год — навуковы супрацоўнік Івана-Франкоўскага краязнаўчага музея. З 1989 г. — кіраўнік Днястроўскай выратавальнай археалагічнай экспедыцыі Інстытута археалогіі НАН Украіны. У 1980—1990-я гады разам з Багданам Таменчуком і Ігарам Кочкіным праводзіў даследаванні на Калушчыне, дзе працягвалі археалагічныя работы, якія праводзіў Яраслаў Пастарнак.[4] За перыяд з 1987 па 1988 гг. Таменчук і Васіленка выявілі больш за 1500 помнікаў археалогіі.[5] У навуковым даробку Барыса Анатольевіча вывучэнне больш за 230 помнікаў культур і выяўленне 150 помнікаў трыпальскай культуры. Падрыхтаваў археалагічную справу «Збор помнікаў гісторыі і культуры Украіны».[1] З 2000 года на пенсіі. Аўтар шэрагу артыкулаў, прысвечаных антычнай і першабытнай археалогіі. У прыватнасці, прысвечаны Букіўне V, Вікторыі I, XV, Марківцы I. Памёр у 2017 г. у Івана-Франкоўску. Асабістае жыццёЖонка Святлана Пятроўна Васіленка, у шлюбе нарадзіла двух дзяцей — Алега і Аляксандра. Ведаў лацінскую і грэчаскую мовы.[1] Крыніцы
|
||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
