Вера, Надзея, Любоў і іх маці Сафія

Вера, Надзея, Любоў і маці іх Сафія (грэч. Αγία Σοφία και οι κόρες της Πίστη, Ελπίς, Αγάπη; лац. Fides, Spes, Caritas) — хрысціянскія святыя, ушанаваныя ў ліку мучаніц. Жылі ў II стагоддзі ў Рыме (пам. 137). Памяць здзяйсняецца ў Праваслаўнай царквы 17 верасня (па юліянскім календары).

Сафія, удава з Мілана, прыбыла ў Рым і спынілася ў багатай дамы па імі Фесамнія. Паводле падання, Вера (грэч. Πίστη), Надзея (грэч. Ελπίς) і Любоў (грэч. Αγάπη)^[1] выхоўваліся маці ў хрысціянскай набожнасці. Калі імператар Адрыян даведаўся пра гэта, ён паспрабаваў спакусіць і прымусіць пакланіцца багіні Артэмідзе — спачатку абяцаннем багатых падарункаў, а затым пагрозамі. Але яны непахісна вызнавалі сваю веру ў Хрыста. Імператар загадаў падвергнуць дочак Сафіі жорсткім катаванням, але яны цудоўным чынам перанеслі іх і загінулі толькі быўшы абезгалоўленымі ці засечанымі.

На дзень смерці Веры было 12 гадоў, Надзеі — 10 і Любові — 9. Імператар аддаў скатаваныя целы дочак Сафіі, яна з пашанай пахавала іх і памерла праз тры дні.

Першапачатковыя грэчаскія імёны дочак — Пістыс, Элпіс і Агапэ — былі перакладзены, і толькі імя іх маці Сафіі («Мудрасць») захавала арыгінальнае гучанне.

• Вера, Надзея, Любоў — хрысціянскія дабрадзейнасці
• Агапія, Ірына і Хіёнія («Любоў, Мір і Снежная»^[2]) — тры іншыя святыя сястры-мучаніцы з гаворачымі імёнамі.
• Сафія Рымская — аднайменная святая з таго ж гарады, якая жыла ў IV стагоддзі, чые мошчы, паводле нямецкіх крыніц^[3], захоўваюцца ў Эша і пачынаючы з XII стагоддзя яна згадваецца разам з трыма дочкамі — Верай, Надзеяй і Любоўю^[4].

• Н . В . Герасименко. Вера, Надежда, Любовь и София // Православная энциклопедия. — М.: Церковно-научный центр «Православная энциклопедия», 2004. — Т. VII. — С. 702-704. — 752 с. — 39 000 экз. — ISBN 5-89572-010-2.

	Вера, Надзея, Любоў і іх маці Сафія на Вікісховішчы

• Страдание святых мучениц Веры, Надежды и Любови, и матери их Софии // Димитрий Ростовский, «Жития святых»