Вольга Аляксееўна Іванова

Вольга Аляксееўна Іванова
Вольга Аляксееўна Іванова
	руск.: Ольга Алексеевна Иванова
Дата нараджэння	10 кастрычніка 1901
Месца нараджэння	Тула, Тульская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	31 сакавіка 1986 (84 гады)
Грамадзянства	СССР; Расійская імперыя;
Род дзейнасці	генетык, селекцыянер
Навуковая сфера	генетыка і селекцыя[d]
Месца працы	Цэнтральная станцыя па генетыцы сельскагаспадарчых жывёл, Цэнтральная станцыя па каняводству, Маскоўскі інстытут свінагадоўлі, Арэнбургскі сельскагаспадарчы інстытут, Варонежскі заатэхнічна-ветэрынарны інстытут, Варонежскі сельскагаспадарчы інстытут, Віцебскі ветэрынарны інстытут
Навуковая ступень	кандыдат сельскагаспадарчых навук (1939)
Навуковае званне	прафесар (1935);
Альма-матар	Маскоўскі зоатэхнічны інстытут
Навуковы кіраўнік	А. С. Сераброўскі
Узнагароды	;

Вольга Аляксееўна Івано́ва^[1] (руск.: Ольга Алексеевна Иванова; 10 кастрычніка 1901 — 31 сакавіка 1986) — вучоны ў галіне генетыкі і селекцыі сельскагаспадарчых жывёл, кандыдат сельскагаспадарчых навук (1939), прафесар (1935). Заслужаны дзеяч навукі Беларускай ССР (1971).

Біяграфія

Нарадзілася ў горадзе Тула. У 1926 годзе скончыла Маскоўскі вышэйшы заатэхнічны інстытут з кваліфікацыяй «аграном-заатэхнік». У 1926–1928 гг. загадвала аддзелам генетыкі буйной рагатай жывёлы Цэнтральнай станцыі па генетыцы сельскагаспадарчых жывёл у Маскоўскай вобласці, дзе пачала навуковую дзейнасць пад кіраўніцтвам А. С. Сераброўскага^[2]. У 1929–1930 гг. працавала асістэнтам на Цэнтральнай станцыі па каняводству ў Маскве, у 1930 годзе — на кафедры развядзення ў Маскоўскім інстытуце свінагадоўлі. У 1931–1935 гг. В. А. Іванова на пасадзе загадчыка кафедрай развядзення і генетыкі Арэнбургскага сельскагаспадарчага інстытута. У 1935–1941 гг. працавала ў Варонежскім заатэхнічна-ветэрынарным інстытуце, у 1942–1948 гг. ва Ульянаўскім сельскагаспадарчым інстытуце. Пасля звальнення з інстытута ў 1948 годзе В. А. Іванова пераехала ў Калінінград, да 1951 года працавала галоўным заатэхнікам Калінінградскага дзяржплемтрэста, потым (да 1953 года) у Калінінградскім абласным упраўленні сельскай гаспадаркі і нарыхтовак^[2]. З 1953 года В. А. Іванова ў Віцебскім ветэрынарным інстытуце, да 1974 года на пасадзе загадчыка кафедрай развядзення сельскагаспадарчых жывёл, у 1974—1981 гг. — прафесар кафедры.

Навуковая дзейнасць

В. А. Івановай належаць навуковыя працы па генетыцы буйной рагатай жывёлы, тэорыі развядзення сельскагаспадарчых жывёл па лініях, ролі спадчыннасці ў пашырэнні лейкозу буйной рагатай жывёлы, уплыву навакольнага асяроддзя на эфектыўнасць адбору і інш. На працягу шэрагу гадоў узначальвала Віцебскае аддзяленне Рэспубліканскага таварыства генетыкаў і селекцыянераў^[2].

З’яўляецца аўтарам 110 навуковых і навукова-метадычных прац^[2]. Сярод апублікаванага:

Генетика. 2-е изд. — М. 1974. (1-е выданне ў 1967 годзе, разам з М. А. Краўчанка).

Узнагароды

Ордэн Леніна
Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга
Медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
Ганаровая грамата Вярхоўнага Савета БССР і інш.
Заслужаны дзеяч навукі Беларускай ССР

Зноскі

↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7.
↑ ^а ^б ^в ^г История кафедры генетики и разведения сельскохозяйственных животных им. О. А. Ивановой (руск.) // Віцебская дзяржаўная акадэмія ветэрынарнай медыцыны

Літаратура

Іванова Вольга Аляксееўна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — С. 150. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).