Вугляродзістыя хандрыты Вугляродзістыя хандрыты — клас хандрытаў, які адрозніваецца цёмна-шэрым або чорным колерам і часам большай канцэнтрацыяй вугляроду, чым у іншых хандрытах. Паводле хімічнага складу, структуры і іншых уласцівасцей падзяляюцца на групы CI, CM, CV, CO, CR, і CK (часам таксама выдзяляюцца CH і CB). Як і іншыя хандрыты, маюць невялікія сферычныя ўкрапіны-хондры, убудаваныя ў матрыцу. Хондры адсутнічаюць толькі ў змененых пад уплывам вады хандрытах групы CI, што класіфікуюцца як хандрыты толькі дзякуючы іх хімічным уласцівасцям[1]. Раней уважалася, што цёмны колер многіх вугляродзістых хандрытаў абумоўлены высокай канцэнтрацыяй вугляродзістага матэрыялу, што і дало назву цэламу класу. Аднак цяпер вядома, што да колеру найбольш прычыняецца дробназярністая структура матрыцы, а канцэнтрацыя вугляроду ў некаторых экзэмплярах вугляродзістых хандрытаў можа быць меншай за канцэнтрацыю вугляроду ў хандрытах іншых класаў[1]. Вугляродзістыя хандрыты адрозніваюцца найбольш прымітыўным хімічным складам, асабліва ў групе CI, найбольш набліжанай да складу Сонца (за выняткам лятучых рэчываў). У параўнанні з іншымі класамі хандрытаў, ім характэрна найбольш высокая канцэнтрацыя вогнетрывалых кампанентаў — найбольш старажытных матэрыялаў Сонечнай сістэмы, што асабліва праяўляецца ў групе CV[1]. Групы CI і CM маюць найбольшую з усіх хандрытаў канцэнтрацыю матэрыялаў, старэйшых за Сонечную сістэму, бо такія матэрыялы змяшчаюцца ў матрыцы, а гэтыя групы маюць найбольш матрыцы. Таксама гэтыя групы зазналі найменш тэрмальнага метамарфізму, разбуральнага для дасонечных матэрыялаў. Сярод дасонечных часцінак сустракаюцца і арганічныя, некаторыя з якіх утварыліся ў малекулярных аблоках міжзорнага асяроддзя[1]. Большая частка арганічных рэчываў знаходзіцца ў вугляродзістых хандрытах у выглядзе нерастваральнага макрамалекулярнага матэрыялу, падобнага да зямнога керагену. Сярод кампанентаў растваральнай часткі — асноватворныя для жыцця на Зямлі амінакіслоты і нуклеатыдныя асновы (імаверна, пазазямнога паходжання[2]). Падобныя часцінкі траплялі з космасу на Зямлю і на ранніх стадыях яе існавання, але іх роля ў станаўленні жыцця застаецца невядомай[1]. Крыніцы
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
