Геранім Эміліяні

Геранім Эміліяні
Дата нараджэння	1486[1]
Месца нараджэння	Венецыя, Венецыянская рэспубліка
Дата смерці	8 лютага 1537[1]
Месца смерці	Самаска[d], Vercurago[d], правінцыя Лека[d], Ламбардыя
У ліку	святы
Дзень памяці	8 лютага[2]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Геранім Эміліяні (1486, Венецыя — 8 лютага 1537, Бергама) — каталіцкі святы.

Жадаючы вайсковай кар’еры, ён пачаў служыць і стаў афіцэрам, а пазней — генералам. Падчас адной з бітваў Геранім трапіў у палон. Пасля вызвалення ён пакінуў службу і прысвяціў сваё жыццё Касцёлу. У 30 гадоў прыняў святарскае пасвячэнне, пасля чаго заснаваў шмат дзіцячых дамоў на поўначы Італіі.

Цэнтрам яго дабрачыннай дзейнасці стала мястэчка Самаска ў Ламбардыі, дзе ў 1532 годзе заснаваў законную супольнасць рэгулярных клерыкаў — самасцаў, мэтаю якой стала апека над сіротамі і ўбогімі. Праз 8 гадоў супольнасць была зацверджана Папам, але сам заснавальнік так і не ўступіў у яе. Геранім Эміліяні памёр ад чумы ў Самасцы 8 лютага 1537 года.

Святы з’яўляецца нябесным апекуном сіротаў^[3].

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Геранім Эміліяні