Далёкаўсходняя Рэспубліка

[[Сцяг {{{Родны склон}}}]]	[[Герб {{{Родны склон}}}]]
	[[Гімн {{{Родны склон}}}\|Дзяржаўны гімн {{{Родны склон}}}]]
Афіцыйныя мовы	руская
Сталіца	Верхняудзінск; Чыта;
Форма кіравання
{{{Пасады кіраўнікоў}}}	{{{Кіраўнікі}}}

Далёкаўсходняя Рэспубліка (руск.: Дальневосточная Республика, ДВР) — буферная дзяржава, якая існавала на Далёкім Усходзе Расіі ў 1920—1922 гадах. Афіцыйна незалежная, але дэ-факта кантралявалася РСФСР, ДВР служыла як буфер паміж савецкай тэрыторыяй і рэгіёнамі, занятымі японскімі інтэрвентамі і белымі сіламі падчас Грамадзянскай вайны ў Расіі.

Гісторыя

Заснаванне

Далёкаўсходняя Рэспубліка была абвешчана 6 красавіка 1920 года ў горадзе Чыта пасля таго, як савецкія ўлады вырашылі стварыць нейтральную зону для спынення канфлікту з Японіяй, якая падтрымлівала белагвардзейскія сілы. Гэта дазволіла Чырвонай Арміі сканцэнтравацца на іншых франтах.

Урад і структура

Сталіцай ДВР спачатку быў Верхнеудзінск (цяпер Улан-Удэ), а з кастрычніка 1920 года — Чыта. Кіраўніком дзяржавы быў Аляксандр Краснакутскі (старшыня ўрада), а затым Аляксандр Краснаштэн, і іншыя палітычныя дзеячы. Фармальна ДВР мела парламент, уласныя законы, армію і дыпламатычныя місіі.

Ліквідацыя

Пасля эвакуацыі японскіх войскаў у 1922 годзе і паражэння белых сіл, 15 лістапада 1922 года ДВР была афіцыйна інкарпаравана ў склад РСФСР як Далёкаўсходняя вобласць. Гэтая падзея завяршыла перыяд грамадзянскай вайны на Далёкім Усходзе.

Спадчына

Далёкаўсходняя Рэспубліка — цікавы гістарычны прыклад савецкай дыпламатыі, якая выкарыстоўвалася як інструмент часовага кампрамісу. Сёння тэрыторыя ДВР увайшла ў склад такіх рэгіёнаў, як Прыморскі край, Хабараўскі край, Забайкальскі край і Бурація.