Дысмарфафабія

Дысмарфафабія
Дысмарфафабія
МКХ-11	6B21
МКХ-10	F45.2
МКХ-10-КМ	F45.22
МКХ-9	300.7
МКХ-9-КМ	300.7
DiseasesDB	33723
MeSH	D057215
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дысмарфафабі́я (ад стар.-грэч.: δυσ- прыстаўка з адмоўным значэннем, μορφή — выгляд, знешнасць, φόβος — страх) — назойлівы неўратычны страх, звязаны з рэальнай або ўяўнай фізічнай заганай^[1]. У адрозненне ад дысмарфаманіі, працякае звычайна без цяжкіх псіхічных расстройстваў. Праяўляецца пераважна ў падлеткаў як часовая ўзроставая з’ява; большасць выпадкаў дысмарфафабіі прыпадае на перыяд палавога выспявання, хоць можа развівацца і ў дарослых людзей, зрэдку і ў дзяцей.

Дысмарфафабія не вылучаецца як асобны дыягназ у Міжнароднай класіфікацыі хвароб дзясятага перагляду (МКХ-10), а вызначаецца як разнавіднасць іпахандрычнага расстройства^[2]. У DSM-5 цялеснае дысмарфічнае расстройства вызначана як асобнае псіхічнае расстройства ў катэгорыі «абсесіўна-кампульсіўныя і звязаныя з імі расстройствы»^[3]. Звышцэнная або трызненная дысмарфафабія традыцыйна называецца «дысмарфаманіяй».

Крыніцы

↑ Слоўнік іншамоўных слоў : у 2 т. / А. М. Булыка. — Мінск : БелЭн, 1999. — Т. 1 : А—Л. — 1999. — С. 448. — 736 с. — ISBN 985-11-0152-4.
↑ Сусветная арганізацыя аховы здароўя. F4 Невротические, связанные со стрессом, и соматоформные расстройства // Международная классификация болезней (10-й пересмотр). Класс V: Психические расстройства и расстройства поведения (F00—F99) (адаптированный для использования в Российской Федерации). — Ростов-на-Дону: «Феникс», 1999. — ISBN 5-86727-005-8.
↑ American Psychiatric Association. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition (DSM-5). — Arlington, VA: «American Psychiatric Publishing», 2013. — P. 242—247. — 992 p. — ISBN 978-0-89042-554-1. — ISBN 978-0-89042-555-8. — ISBN 0-89042-554-X. Архівавана 19 верасня 2019 года.