Зоя Валянцінаўна Белахвосцік

Зоя Белахвосцік
Зоя Белахвосцік
	Зоя Валянцінаўна Белахвосцік
Дата нараджэння	26 кастрычніка 1959 (65 гадоў)
Месца нараджэння	Мінск, БССР, СССР;
Грамадзянства	→
Бацька	Валянцін Сяргеевіч Белахвосцік
Маці	Вольга Глебаўна Глебава[d]
Муж	Аляксандр Фёдаравіч Гарцуеў
Дзеці	Валянціна Аляксандраўна Гарцуева
Адукацыя	Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў;
Месца працы	Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў;
Прафесія	актрыса
Кар’ера	1977—н.ч.
Узнагароды	Нагрудны знак «За ўклад у развіццё культуры Беларусі»
IMDb	3362551

Зоя Валянцінаўна Белахвосцік (нар. 26 кастрычніка 1959, Мінск, БССР, СССР) — беларуская актрыса тэатра і кіно. Народная артыстка Беларусі, заслужаная артыстка Аўтаномнай Рэспублікі Крым.

Біяграфія

Нарадзілася 26 кастрычніка 1959 года ў Мінску ў сям’і акцёра Валянціна Белахвосціка і канцэртмайстра Вольгі Глебаўны Глебавай, дачкі акцёра Глеба Глебава.

У 1982 годзе скончыла Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут па спецыяльнасці актрыса драмы і кіно^[2]. На чацвёртым курсе яе навучання ёй прапанавалі сыграць ролю Паўлінкі. З-за гэтай ролі ёй прыйшлося адрасціць доўгія валасы. З гэтага моманту Зоя выконвала ролю Паўлінкі да 2000 года^[3].

З 1982 года з’яўлялася актрысай Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы. Сыграла ў больш за 55 спектаклях. Працавала на радыё, выкладае ў Беларускай акадэміі мастацтваў^[4].

Пасля масавых фальсіфікацый на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, жорсткага разгону акцый пратэстаў, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, калектыў Купалаўскага тэатра 13 жніўня запатрабаваў спыніць гвалт у дачыненні да мірных грамадзян і выступіў за пералік галасоў з удзелам незалежных назіральнікаў. 17 жніўня ўладамі быў звольнены дырэктар тэатра Павел Латушка. 26 жніўня Зоя Белахвосцік разам з большасцю трупы і іншымі супрацоўнікамі тэатра звольнілася ў знак пратэсту^[5].

2 кастрычніка яе звольнілі з Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў, дзе яна выкладала на кафедры акцёрскага майстэрства тэатральнага факультэту. На паўстаўкі яна была мастацкім кіраўніком акцёрскага курсу^[6]^[7]^[8].

Ролі

Праца ў тэатры

Жыцці Карыцына
Івона, прынцэса Бургундская
Ідылія
Крывавая Мэры
Паўлінка
Піць, спяваць, плакаць
С. В.
Смак яблыка
Тутэйшыя

Праца ў кіно

2010 «Смяротная схватка»
2010 «Каханне дзеля жыцця» (здымаецца) — галоўная роля
2009 «Суд» — Лідзія Паўлаўна, маці Андрэя, «Сведка»
2009 «Жураў» — Міронава Ларыса, удава загінуўшага Сяргея Міронава, серыя «Смяротны нумар»
2008 «Зграя»
2007 «Чаклун і Румба» — медсястра
2007 «Маёр Ветраў» — суддзя
2005 «Чалавек вайны»
2002 «Каменская-2» — менеджар
2002 «Мужчынскія гульні»
1992 «Вальс залатых цяльцоў» — сцюардэса
1988 «Радавыя» (фільм-спектакль) — Мар’я
1987 «Жаніцца — не журыцца» (фільм-спектакль) — Зоська
1985 «Куды ідзеш, салдат?» — эпізод