Каменная куніца ў БеларусіКаменная куніца для Беларусі — абарыгенны від сысуноў, прадстаўнік сямейства Куніцавыя (Mustelidae). Сучасная папуляцыяСустракаецца значна радзей лясной куніцы і не ва ўсіх раёнах Беларусі. Беладушка звычайная ў паўднёвай і цэнтральнай Беларусі, радзей у паўночнай яе частцы. У цяперашні час назіраецца павольнае пашырэнне паўночнай мяжы яе арэалу (на ўсход і поўнач), які раней захоплівала толькі паўднёвую частку Беларусі[1]. У цэнтральнай і паўночнай частках Беларусі гэты від куніцавых насяляе выключна ў паселішчах чалавека і іх наваколлях[1]. Найбольш высокая колькасць звярка ў цяперашні час прыпадае на раёны, якія выйшлі ў зону адсялення з месцаў, падвергнутых радыёактыўнаму забруджванню ў выніку аварыі на ЧАЭС[1]. Колькасць каменных куніц, якія жылі ў паляўнічых угоддзях Беларусі на 2013 год, складала 7 180 асобін. На 2023 год папуляцыя каменных куніц у Беларусі складала 15960 асобін[2]. Дынаміка агульнай колькасці![]() Дынаміка здабычы![]() Утрыманне ў няволіКаменныя куніцы жывуць у Гродзенскім і Мінскім заапарках, у Магілёўскім заасадзе. БіялогіяУ Беларусі, як і ў іншых сумешчаных частках арэалаў, харчаванне каменнай куніцы амаль не вывучана. Сілкуецца беладушка пераважна пладамі, а таксама грызунамі, дробнымі звяркамі, рознымі птушкамі і іх яйкамі. З кармоў жывёльнага паходжання аснову складаюць дробныя грызуны, у асноўным луга-палявога і сінантропнага комплексу, з птушак — вераб’інападобныя. Пры недахопе корму есць зайчанят першых дзён жыцця, больш-менш буйных насякомых, падаль, трупы дробных жывёлаў, паўзуноў. Такі ж рацыён каменнай куніцы паказваецца на падставе матэрыялаў з зоны адсялення пасля аварыі на ЧАЭС[1]. Зноскі
Літаратура
Спасылкі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia