Кандрат Ільіч Карсалін
 Кандрат Ільіч Карсалін (9 сакавіка (21 сакавіка) 1809, г. Слуцк — 1883 ?, г. Слуцк ?) — беларускі мастак. Акадэмік партрэтнага жывапісу пры Імператарскай Акадэміі мастацтваў[1]. БіяграфіяНарадзіўся ў сям'і мяшчан[2][3]. Атрымаў пачатковую хатнюю адукацыю[4]. Пачаў самастойна займацца іканапісам у 12-гадовым узросце, а з 14 пачаў працаваць памочнікам у мясцовых іканапісцаў[4]. Толькі ва ўзросце 20 гадоў атрымаў магчымасць паслухаць парады прафесійнага мастака, ім стаў Тамаш Гесэ, які прыбыў у Слуцк, каб стаць настаўнікам малявання[5][4]. З 1830-х жыў Арле[4], дзе ў 1835 годзе прадставіў свае працы на выстаўцы Акадэміі мастацтваў, у тым ліку партрэты генералмаёра Прытвіца і яго жонкі, графіні Зотавай, генерал-маёра Карпава і афіцэраў Елізаветградскага гусарскага палка. У 1836 Кандрат Карсалін стаў вольным слухачом Імператарскай Акадэміі мастацтваў у Санкт-ПецярбургуРГИА. Ф. 789. Оп. 14. 1856 г. Д. 72-К. Л. 21. Паколькі сродкаў на навучанне не хапала, а спроба атрымаць грашовую падтрымку не ўдалася, быў вымушаны пакінуць вучобу[4]. 5 жніўня 1839 года Савет Акадэміі прысвоіў К. І. Карсаліну званне «свабоднага», «некласнага» мастака. 15 жніўня таго ж года быў залічаны кандыдатам на пасаду штатнага мастака 12-й Рускай духоўнай місіі ў Кітаі і у 1840 годзе прыбыў у Пекін, дзе і прабыў не больш трох гадоў[6]. Вярнуўся на радзіму раней абумоўленага тэрміну з-за хваробы. Па вяртанні з Пекіна на некаторы час мастак пасяліўся ў Іркуцку[4]. З 1846 — у Санкт-Пецярбургу[7]. У 1861 годзе пры консульстве ў горадзе Хакадатэ быў пабудаваны сабор Уваскрасення, абразы для якога — «Дзяцінства Хрыста» і «Ушэсце Гасподняе» — стварыў Кандрат Карсалін[8]. Творчасць Удзельнічаў у роспісе Сабора Святой роўнаапостальнай Марыі Магдаліны ў Варшаве. З карцін, створаных у Кітаі, вядомы толькі пейзаж «Від на загарадны палац у ваколіцах Пекіна»[1], які захоўваецца ў Рускім музеі ў Пецярбургу. На карціне, напісанай каля 1860, гэта значыць праз шмат гадоў пасля вяртання мастака з Пекіна, паказаны Кітай, якім ён запомніўся К. І. Карсаліну: лугі і пашы, поля з зазелянелымі на іх пасевамі, пагоркі, пакрытыя расліннасцю, яры, пералескі, дарогі, якія бягуць у розных напрамках, возера з астраўком, акружанае зубчастай сцяной, у аддаленні, па схіле гары, сярод драўняных куп мільгаюць будынка мудрагелістых абрысаў — палацы імператарскай рэзідэнцыі Ваньшаушань, каля самага гарызонта, у глыбіні празрыстых далечынь, разгортваецца панарама Пекіна. Карціна двойчы (у 1861 і 1867 гг.) паказвалася на выставах Акадэміі мастацтваў, а затым была падораная мастаком акадэмічнаму музею[9][10].  У экспазіцыі Іркуцкага абласнога мастацкага музея можна ўбачыць напісаны Карсаліным партрэт аднаго з мясцовых чыноўнікаў Мікіты Фёдаравіча Мяснікова. Да 1920 г. партрэт упрыгожваў скляпенні іркуцкага інстытута высакародных дзяўчын, адным з ахвярадаўцаў на пабудову будынка якога быў М. Ф. Мяснікоў. На партрэце ён намаляваны ў мундзіры камерцыйнага дарадцы, гузікі з гербам Томскай губерні. На шыі купецкія медалі за ахвяраванні, у пятліцы — Станіслаў 2-й ступені[11]. 4 працы Карсаліна захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь[12]. Зноскі
Спасылкі |
||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
