Леанард Габрыэль Пацей

Леанард Габрыэль Пацей
Герб «Вага»
Ваявода віцебскі 1686 — 1695
Папярэднік	Ян Антоні Храпавіцкі
Пераемнік	Андрэй Казімір Крышпін-Кіршэнштэйн
Нараджэнне	6 лістапада 1632(1632-11-06)[1][2]
Смерць	1 лютага 1695(1695-02-01)[1] (62 гады)
Род	Пацеі
Бацька	Пётр Пацей[d]
Маці	Соф’я з Казаноўскіх[d]
Жонка	Рэгіна з Агінскіх[d][2][3]
Дзеці	Людвік Канстанцін Пацей і Казімір Аляксандр Пацей

Леанард Габрыэль Пацей (6 лістапада 1632 — 1 лютага 1695) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Ваявода віцебскі (з 1686). Быў таксама старостам рагачоўскім, суражскім і жыжморскім.

Займаў пасады берасцейскага земскага пісара (1662—1672), падсудка (1672—1676) і земскага суддзі (1676—1686). Дзякуючы ўдалай жаніцьбе з прадстаўніцай уплывовага роду Агінскіх змог дасягнуць сенатарскай годнасці, атрымаўшы ў 1686 тытул віцебскага ваяводы. Быў таксама паслом на соймы, дэпутатам Трыбунала ВКЛ.

Удзельнічаў у бітвах з туркамі на Украіне ў 1670-х. Знаходзіўся ў апазіцыі да караля Яна III Сабескага.

Прадстаўнік шляхецкага роду Пацеяў герба «Вага», сын Пятра, берасцейскага земскага пісара, і Соф’і з Казаноўскіх. З’яўляўся ўнукам берасцейскага ўніяцкага епіскапа Іпація Пацея.

Ажаніўся з Рэгінай Агінскай, дачкой троцкага цівуна Самуэля Льва Агінскага і удавой іншага троцкага цівуна Вальтэра Корфа. Меў з ёй дзяцей:

• Людвіка Канстанціна (1664—1730), вялікага літоўскага гетмана;
• Казіміра Аляксандра (1666—1728), віцебскага ваяводу.

• Грыцкевіч А. Пацеі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 420. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.

• Генеалогія магнацкіх радоў Рэчы Паспалітай Архівавана 30 кастрычніка 2013.