Людвіг Францавіч Сцяпура

Сцяпан (Людвіг) Францавіч Сцяпура (1826—1881) — расійскі медык; стацкі саветнік.

Людвіг Сцяпура нарадзіўся ў 1826 годзе; па паходжанні быў з мінскай шляхты, па веравызнанні — каталік). Вучыўся ў гімназіі ў Слуцку, затым на медыцынскім факультэце  (руск.) (бел. Імператарскага Харкаўскага універсітэта  (руск.) (бел., дзе знаходзіўся з 1845 па 1850 год, калі і атрымаў ступень лекара, а ступень доктара медыцыны — у 1860 годзе^[2].

З часу выпуску з універсітэта да 1880 года Людвіг Францавіч Сцяпура служыў ваенным лекарам на Каўказе. Падчас руска-турэцкай вайны 1877—1878 ён быў лекарам галоўнай кватэры^[3]. Служачы на Каўказе, ён удзельнічаў у заснаванні таварыства лекараў, у якім быў адным з першых членаў-заснавальнікаў^[4][2].

Сцяпура Л. Ф. выдаў наступныя працы: «Дызентэрыя як зыход каўказскіх перамежных ліхаманак» (дысертацыя на ступень доктара медыцыны, Харкаў, 1860); «Досвед антрапалагічнага даследавання макракефалічных чэрапаў, знойдзеных у магільнях старажытных могілак блізу Мцхета ў Грузіі» (Казань, 1875 Г.); «Даклад камітэта па разбору сачынення на прэмію таварыства: „Экскурсія па Таманскім паўвостраве“» («Зборнік Каўказскага таварыства лекараў» 1871)^[5][2].

Людвіг Францавіч Сцяпура памёр 15 (27) чэрвеня 1881 года^[2].

• Сцепура, Степан (Людвиг) Францевич // Беларуская біяграфічны слоўнік : у 25 тамах.  — СПб.—М., 1896—1918.
  • Змеяў. Л. Ф. «Рускія лекары-пісьменнікі», сшытак II, СПб., 1886 год.
  • «Матэрыялы па апісанні Руска-Турэцкай вайны 1877—1878 гг.»