Людміла Георгіеўна Гафо

Людміла Георгіеўна Гафо
Дата нараджэння	2 лістапада 1919(1919-11-02)
Месца нараджэння	Кара-Аджы, Кунанская воласць[d], Еўпатарыйскі павет[d], Таўрычаская губерня, РСФСР[d]
Дата смерці	2 сакавіка 2022(2022-03-02) (102 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	Беларусь  СССР
Альма-матар	Маскоўскі архітэктурны інстытут (1945)
Месца працы	Белсельпраект Упраўленне па справах архітэктуры Мінгарвыканкама[d] Белдзяржпраект Мінскпраект
Член у	Саюз архітэктараў СССР Беларускі саюз архітэктараў
Узнагароды

Людміла Георгіеўна Гафо (нар. 2 лістапада 1919, в. Кара-Аджы, Акмячэцкі раён, Крымская вобласць — 2 сакавіка 2022) — беларуская архітэктар. Распрацоўніца многіх пасляваенных праектаў забудовы Мінска.

Нарадзілася ў сям’і грэчаскага рыбака. Пасля заканчэння школы ў Еўпаторыі паступіла на факультэт архітэктуры Адэскага інжынерна-будаўнічага інстытута. У 1941 годзе пасля заканчэння 3-га курса інстытута разам з іншымі студэнтамі была накіравана на вытворчую практыку ў Падольск, дзе іх заспела Другая сусветная вайна. Разам з аднакурснікамі перавялася на вучобу ў Маскоўскі архітэктурны інстытут, дзе сумяшчала вучобу з маскіроўкай аб’ектаў Масквы, капаннем процітанкавых равоў. У 1942 годзе інстытут быў эвакуіраваны ў Ташкент, дзе 23-гадовая Людміла Гафо працавала капіявальніцай. У 1945 годзе інстытут вярнуўся ў Маскву, Людміла Гафо атрымала дыплом і была накіравана на аднаўленне Мінска^[1].

Працавала ў інстытуце «Белсельпраект» (1945—1947), Упраўленні на справах архітэктуры Мінска (1947—1949), інстытуце «Белдзяржпраект» (1949—1953). У 1954—1983 галоўны архітэктар праектаў у майстэрні генплана інстытута «Мінскпраект»^[2]. Член Саюза архітэктараў СССР з 1946 года.

Жыла ў Мінску^[3]. Памерла 2 сакавіка 2022 года^[4].

Асноўныя працы: генпланы Мінска на 1980 (1963) і на 2000 (1980), карэкціроўка генплана на 1980 і асноўныя напрамкі развіцця Мінска на 2000 (1971), ТЭА генплана Мінска на 2010 (1979, усе ў аўтарскім калектыве)^[2]. Пад яе кіраўніцтвам і ў аўтарскім калектыве распрацаваны праекты планіроўкі Ленінскага праспекта (1947)^[3], заходняй планіровачнай зоны Мінска (1974), прамысловага раёна па вул. Платонава (1972), НДІТаўтапрама (1973)^[3], праект сілуэту Мінска (1973)^[3], парка Перамогі (1967), жылых раёнаў Усход 1 (1965), Паўднёвы Захад 2, 3 (1976), па Лагойскім тракце (1954), вуліцах Маскоўскай, Чкалава, Брылеўскай (усе 1955), К. Лібкнехта (1958), Аэрадромнай (1967)^[2], Горкага (1969)^[3].

У шлюбе з архітэктарам Натанам Шпігельманам^[5], з якім, імаверна, мела сына Юрыя Натанавіча Гафо, спецыяліста ў вобласці металургіі і матэрыялазнаўства^[6]

Узнагароджана медалямі, Ганаровай граматай Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР (1979), прэмія Савета Міністраў СССР (1985, у аўтарскім калектыве) за распрацоўку генплана развіцця Мінска^[3].

• Імя галоўнага архітэктара Мінскпраекта (1954–1984) Людмілы Гафо ў 2025 годзе нададзена адной з вуліц у Мінску (бел.: вуліца Людмілы Гафо; руск.: улица Людми́лы Гафо́)^[7].

• Гафо Людміла Георгіеўна // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік / Беларус. Энцыкл.; Рэкал.: А. А. Воінаў і інш. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-078-5.
• Гафо Людмила Георгиевна // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)