Лідыя Фрэйманэ

Лідыя Фрэйманэ
Lidija Freimane
Дата нараджэння	6 сакавіка 1920(1920-03-06) ці 6 красавіка 1920(1920-04-06)[1]
Месца нараджэння	Дандзюшаны[d], Q12738167?, Жудзец Сарокі[d], Каралеўства Румынія
Дата смерці	18 студзеня 1992(1992-01-18)[2] (71 год)
Месца смерці	Рыга, Латвія
Месца пахавання	Лясныя могілкі[d]
Грамадзянства	Латвія  СССР
Дзеці	Крысціне Пастэрнака[d] і Катрыне Пастэрнака[d]
Прафесія	актрыса
Тэатр	Латвійскі Нацыянальны тэатр
Узнагароды
IMDb	ID 1846726

Лі́дыя Фрэ́йманэ (лат.: Lidija Freimane, у шлюбе Па́стэрнака; 6 красавіка 1920, г.п. Дандушэнь, Сарокскі павет, Губернатарства Бесарабія, Каралеўства Румынія, цяпер Малдова) — латышская актрыса. Народная артыстка СССР (1970). Лаўрэат Дзяржаўных прэмій СССР 1950, 1951.

Нарадзілася 6 сакавіка 1920 года ў бесарабскім сяле Дандушэнь (цяпер Малдова).

У 1921 годзе сям'я пераехала ў Рыгу. У 1929—1936 гадах вучылася ў Рыжскай пачатковай школе № 2, у 1936—1941 гадах у прыватным камерцыйным вучылішчы В. Олафа. Пасля яго заканчэння ў 1941—1944 гадах працавала ў Латвійскім крэдытным банку бухгалтарам. У 1944—1945 гадах служанка ў пякарні і пакаёўка ў гасцініцы ў Оберштаўфене (Баварыя, Германія).

У верасні — кастрычніку 1945 года артыстка дапаможнага складу Елгаўскага тэатра драмы.

У 1945—1948 гадах вучылася ў драматычнай студыі пры Дзяржаўным тэатры драмы Латвійскай ССР і адначасова працавала машыністкай у гэтым тэатры. З 1947 года актрыса Дзяржаўным тэатры драмы Латвійскай ССР імя А. Упіта.

У 1966—1986 гадах старшыня Тэатральнага таварыства Латвіі.

Дэпутат Вярхоўнага Савета Латвійскай ССР 6—8-га скліканняў.

Памерла 18 студзеня 1992 года ў Рызе. Пахавана на Лясных могілках^[3].

Яе мастацтва вызначаецца знешняй стрыманасцю ў спалучэнні з унутраным драматызмам. Сярод роляў: Аніта («Сын рыбака» В. Лаціса), Ошу Ганна («Зямля зялёная» А. Упіта), Надзея («Варвары» М. Горкага), Федра («Федра» Ж. Расіна), Стэла («Мілы лгун» Дж. Кілці) і інш.

• Фрэйман Лідзія. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 16. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0263-6 (т. 16).

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх