Малы чырвоны чарвяк

Малы чырвоны чарвяк
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Lumbricus rubellus Hoffmeister, 1843


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  977383
NCBI  35632
EOL  3126800

Малы чырвоны чарвяк, або Малы выпаўзак — від дажджавых чарвей сямейства Lumbricidae[1]

Апісанне

Клітэлюм з 26-га па 32-і сегмент

Малы чырвоны чарвяк бывае даўжынёй ад 60 да 150 мм, шырынёй ад 4 да 6 мм і мае прыкладна 100 сегментаў. Клітэлюм з 26-га па 32-і сегмент. Афарбоўка цела чырвона-карычневая, ад чырвонага да чырвона-фіялетавага колеру, на канцы цела бялейшая. Першапачаткова радзімай з’яўляецца Еўропа, аднак дзякуючы чалавеку жывёла распаўсюдзілася па ўсім свеце.

Спосаб жыцця

Як і Eisenia foetida, малы выпаўзак можа пераварваць яшчэ адносна нераскладзены арганічны матэрыял расліннага паходжання і таму трымаецца ля паверхні зямлі пад лісцем або іншымі адкідамі. У адрозненне ад Eisenia foetida, ён можа будаваць праходы ў зямлі, а таксама прасоўвацца наперад у больш глыбокія пласты. Часта яго можна знайсці ў прыкаранёвай вобласці (рызасфера) раслін. Упадабаная велічыня pH складае ад 3,0 да 7,7. Малы чырвоны чарвяк адносна марозаўстойлівы. У яго, гэтак жа як і ў іншых відаў роду Lumbricus, маецца высокая патрэба ў кальцыі, таму ён аддае перавагу багатым вапнай глебам або адходам.

Значэнне

Малы чырвоны чарвяк быў інтрадукаваны ў Канаду, Злучаныя Штаты, Чылі і Аўстралію. Від мае там нязначнае эканамічнае значэнне. Ён выкарыстоўваецца ў якасці прынады рыбаловамі, асабліва ў Паўночнай Амерыцы. Нявыкарыстаныя чарвякі вытрасаюцца звычайна на зямлю і могуць такім чынам шырока распаўсюджвацца, таму асабліва вялікія папуляцыі можна выявіць паблізу азёр у Паўночнай Амерыцы. Малы выпаўзак як «перапрацоўшчык» глебы спрыяе ўрадлівасці сельскагаспадарчых плошчаў. У Інданезіі і Кітаі, разам з іншымі відамі чарвякоў, малога выпаўзка вырошчваюць і перапрацоўваюць у бялковы парашок і затым прадаюць у якасці біялагічна актыўнай дабаўкі або лекаў.

З'яўляюцца прамежкавымі гаспадарамі круглых чарвей сямейства метастрангіліды (Metastrongylidae)[2][3][4].

Крыніцы

  1. WoRMS - World Register of Marine Species - Out of scope. www.marinespecies.org. Праверана 20 сакавіка 2025.
  2. Бычкова Е. И, Акимова Л. Н., Дегтярик С. М., Якович М. М. Гельминты позвоночных животных и человека на территории Беларуси : каталог / [Е. И. Бычкова и др. ; Национальная академия наук Беларуси, Государственное научно-производственное объединение "Научно-практический центр по биоресурсам"]. — Минск: Беларуская навука, 2017. — С. 66. — 315 с. — ISBN 978-985-08-2187-4.
  3. Шульц, Р. С. Дождевые черви как промежуточные хозяева свиных метастронгилид и их естественная зараженность. — Труды Башкирской гельминтологической экспедиции. — Уфа, 1938. — С. с. 187 - 233.
  4. Назарова, Н. С., Утенкова, А. П. Влияние условий обитания дождевых червей на их зараженность личинками Metastrongylus в Беловежской пуўе. — Труды Всесоюзного института гельминтологии им. К. И. Скрябина. — 1967. — Т. 13. — С. 187 - 191.

Літаратура

  • Paul Brohmer, Wolfgang Tischler. Fauna von Deutschland: e. Bestimmungsbuch unserer heim. Tierwelt. — 13., neugestaltete u. erw. Aufl., 69.-76. Tsd. — Heidelberg: Quelle und Meyer, 1977. — 581 с. — ISBN 978-3-494-00043-5.
  • Goldener Kosmos-Tier- und Pflanzenführer: unsere Flora u. Fauna / Dietmar Aichele. — 2. Aufl. — Stuttgart: Franckh, 1987. — 779 с. — (Kosmos-Naturführer). — ISBN 978-3-440-05453-6.
Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya