Млоснасць

Млоснасць
МКХ-11	MD90.0
МКХ-10	R11.11.
МКХ-9	787.0787.0
MedlinePlus	003117
MeSH	D009325
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Млоснасць — цяжкае адчуванне ў падуздушнай вобласці і глотцы, якое нярэдка папярэднічае рвоце. Узнікае пры дыетычных памылках, атручваннях, захворваннях органаў брушной поласці, цэнтральнай нервовай сістэмы, пры цяжарнасці, укалыхванні і да т. п. Пры некаторых захворваннях, якія суправаджаюцца стратай вагі (рак, СНІД), млоснасць можа быць пастаяннай і, такім чынам, пагражаць жыцці хворага.

Вобласць медыцыны, якая вывучае млоснасць і рвоту, называецца эметалогія.

Пры млоснасці тонус страўніка зніжаны, перыстальтыка або адсутнічае, або моцна запаволена. У той жа час тонус дванаццаціперснай кішкі і праксімальных аддзелаў худой кішкі павялічваецца, адбываюцца дуадэнагастральныя рэфлюксы.

Пры пазывах на рвоту падчас удыху пры закрытым роце адзначаецца сутаргавае скарачэнне дыхальных мышцаў і дыяфрагмы, а падчас выдыху — пярэдняй брушной сценкі. Пры гэтым тонус антральнага аддзела страўніка павялічваецца, а цела і кардыяльнага аддзела — памяншаецца.

Прычыны, якія могуць прывесці да развіцця данага сімптому, разнастайныя, да найбольш распаўсюджаных адносяцца захворванні страўнікава-кішачнага тракта, атручванні, розныя інтаксікацыі, марская хвароба.

Ранішняя млоснасць можа быць адной з першых прыкмет цяжарнасці. Развіццё млоснасці падчас цяжарнасці з'яўляецца адным з сімптомаў ранняга гестозу — таксікозу цяжарных. Звычайна млоснасць праходзіць да канца першага трыместра цяжарнасці.

Лячэнне захворвання праводзіцца як патагенетычнае, калі ліквідуецца прычына млоснасці, так і сімптаматычнае, калі ліквідуецца толькі сам сімптом.^[1]

Для сімптаматычнай тэрапіі ўжываюцца:

• Бензадыіязепіны (дыязепам, ларазепам)
• Фенатыязіны
• Блакатары М-халінарэцэптараў
• Селектыўныя антаганісты 5-гідраксітрыптамінавых (сератанінавых) рэцэптараў
• Блакатары Н1-рэцэптараў
• Пракінэтыкі (метаклапрамід)
• Дамперыдон

Прыкладам патагенетычнай тэрапіі з'яўляецца лячэнне млоснасці, выкліканай атручваннем, пры гэтым рэкамендуюць прыём унутр адсарбавальных рэчываў: актываваны вугаль.

• Полушкина Н. Н. Диагностический справочник гастроэнтеролога. М.: — АСТ, 2007, ISBN 978-5-17-039782-2, c. 226—233.

• Яковенко Э. П. и др. Рвота и тошнота: патогенез, этиология, диагностика, лечение // Фарматека. — 2005. — № 1.