Мясцовае міжзорнае воблака

Мясцовае міжзоркавае воблака (ММВ) (англ.: Local Interstellar Cloud, LIC)) з'яўляецца міжзоркавым воблакам (памерам прыкладна ў 30 светлавых гадоў), праз якое ў наш час рухаецца Сонечная сістэма.

Сонечная сістэма ўвайшла ў Мясцовае міжзоркавае воблака дзесьці паміж 44 і 150 тыс. гадоў назад і, як чакаецца, застанецца ў яго межах яшчэ на працягу 10—20 тыс. гадоў. Тэмпература воблака роўная прыблізна 6000 °C^[1], амаль як тэмпература паверхні Сонца. Яно вельмі разрэджанае, усяго 0,3 атама на кубічны сантыметр, што складае прыблізна адну другую шчыльнасці галактычнай міжзоркавага асяроддзя (0,5 атам/см³) і ў шэсць разоў большае за шчыльнасць газу Мясцовага пузыра (0,05 атам/см³). ММВ з'яўляецца вобласцю нізкай шчыльнасці ў міжзоркавым асяроддзі, але невялікім больш шчыльным участкам унутры Мясцовага пузыра. Для параўнання, атмасфера Зямлі на афіцыйнай вышыні пачатку космасу 100 км (Лінія Кармана) змяшчае 12 мільярдаў малекул на кубічны сантыметр^[2].

Воблака рухаецца практычна перпендыкулярна да кірунку руху Сонца з асацыяцыі Скарпіёна—Цэнтаўра^[3]; зорнай асацыяцыі, якая з'яўляецца рэгіёнам фарміравання зорак.

Гэта міжзоркавае воблака ўтварылася там, дзе злучаюцца Мясцовы пузыр і Пузыр I. Сонца, з некалькімі найбліжэйшымі зоркамі, знаходзіцца ўнутры ММВ. Вартымі ўвагі суседнімі зоркамі з'яўляюцца Альфа Цэнтаўра, Альтаір, Вега, Фамальгаўт і Арктур.

Сонечны вецер і магнітнае поле Сонца прадухіляюць патэнцыйнае ўздзеянне ММВ на Зямлю^[1]. Нядаўнія вымярэнні, праведзеныя апаратам IBEX, нечакана паказалі, што кірунак патоку нейтральных часціц міжзоркавага асяроддзя, які ляціць скрозь Сонечную сістэму, змяняецца^[4].

• Пояс Гулда
• Рукаў Арыёна

• Mark Anderson, «Don’t stop till you get to the Fluff», New Scientist no. 2585, 6 January 2007, pp. 26–30

• Магнітнае воблака Архівавана 29 мая 2010.
• «Local Chimney and Superbubbles» (англ.)
• www.popmech.ru - звышглабальнае пацяпленне Архівавана 13 верасня 2013.