Мікалай Раманавіч Пракапчук

Мікалай Раманавіч Пракапчук
Мікалай Раманавіч Пракапчук
Дата нараджэння	7 лютага 1948 (77 гадоў)
Месца нараджэння	Магілёў, Магілёўская вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	навуковец, выкладчык універсітэта
Месца працы	БНТУ; Інстытут фізіка-арганічнай хіміі НАН Беларусі;
Навуковая ступень	доктар хімічных навук (1989)
Навуковае званне	член-карэспандэнт НАН Беларусі (2004); прафесар (1995);
Альма-матар	БПІ (1971);
Прэміі	прэмія Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2005)
Узнагароды

Мікалай Раманавіч Пракапчук (нар. 7 лютага 1948, Магілёў) — беларускі фізікахімік. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2004), доктар хімічных навук (1989), прафесар (1995).

Біяграфія

Скончыў Беларускі тэхналагічны інстытут (1971).

З 1971 года ў Інстытуце фізіка-арганічнай хіміі АН БССР, з 1992 года ў Беларускім дзяржаўным тэхналагічным універсітэце, з 1996 года загадчык кафедры тэхналогіі нафтахімічнага сінтэзу і перапрацоўкі палімерных матэрыялаў гэтага ўніверсітэта^[1].

Узнагароды

Навуковая дзейнасць

Даследаванні ў галіне хіміі, фізікі і тэхналогіі высокамалекулярных злучэнняў. Тэарэтычна абгрунтаваў і эксперыментальна пацвердзіў суадносіны паміж энергіямі актывацыі дэструкцыі палімераў ў цвёрдым і вадкім станах; распрацаваў метад ацэнкі сумарных паміжмалекулярных узаемадзеянняў у аморфных абласцях палімерных матэрыялаў; заснаваў новы напрамак у прагназаванні дэфармацыйна-трывальных уласцівасцяў плёнак, валокнаў і пакрыццяў ва ўмовах уздзеяння на іх энергетычных палёў і хімічных рэагентаў; прапанаваў і ўкараніў у сістэму сертыфікацыйных выпрабаванняў экспрэс-метады прагназавання даўгавечнасці пластмасавых труб, ПВХ-профіляў для вокнаў і дзвярэй, чарапіцы з тэрмапласткампазітаў, пенаполіурэтанавай цеплаізаляцыі, гуматэхнічных вырабаў і інш. Прапанаваў спосабы атрымання супервалокнаў, плёнак і пакрыццяў мэтавага прызначэння для спецтэхнікі. Стварыў стабілізаваныя тэрмапластычныя і эластамерныя матэрыялы з падвышанай фота-і тэрмастабільнасцю, стомлестнай вынослівасцю, паніжанай таксічнасцю. Распрацоўвае экалагічныя, рэсурса- і энергазберагальныя напрамкі: рэцыклінг палімерных матэрыялаў; стварэнне рэцэптур сучасных лакафарбавых матэрыялаў.

Аўтар больш за 600 навуковых прац і вучэбных дапаможнікаў, у т.л. 2 манаграфій і 55 аўтарскіх пасведчанняў і патэнтаў на вынаходствы.

Бібліяграфія

Полиимиды. Синтез, свойства, применение. Минск: БГТУ, 2002 (в соавт.).
Полимерные материалы с повышенной устойчивостью к энергетическим и химическим воздействиям // Первый съезд ученых Республики Беларусь (Минск, 1-2 нояб. 2007 г.): сб. материалов. Минск, 2007. С. 349—359.
Рециклинг и утилизация полимерных отходов. Минск: БГТУ, 2008 (совм. с В. Т. Липиком).
Модификация свойств эластомерных композиций. Минск: БГТУ, 2012. (в соавт.)
Применение углеродных наноматериалов в полимерных композициях. Минск: БГТУ, 2014. (совм. с Ж. С. Шашок).
Химия и физика пленкообразующих веществ: учеб. пособие для студентов. Минск: БГТУ, 2014. (совм с А. Л. Шутовой, П. П. Казаковым).
Химия и физика полимеров: учеб.-метод. пособие для студентов. Минск: БГТУ, 2015. (в совм. с О. М. Касперович, Е. З. Хрол).
Теория химико-технологических процессов органического синтеза: пособие для студентов. Минск: БГТУ, 2016. (совм. с Э. Т. Крутько).