Мікола Канстанцінавіч Багадзяж

Мікола Канстанцінавіч Багадзяж (16 мая 1957, вёска Траянаўка, Барысаўскі раён, Мінскай вобласці — 2022) — беларускі гісторык і журналіст. Член Саюза пісьменнікаў Беларусі, Саюза пісьменнікаў Саюзнай дзяржавы, Беларускага саюза журналістаў, сябар Міжнароднай асацыяцыі беларусістаў^[2].

У 1984 годзе скончыў гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Працаваў настаўнікам гісторыі ў Барысаўскім раёне, у 1985—1986 гадах у Валмянскай школе Дзяржынскага раёна. Потым працаваў у аддзеле археалогіі Інстытута гісторыі АН Беларусі, у Беларускім дзяржаўным музеі народнай архітэктуры і побыту. З 1990 года працаваў журналістам (у газетах «Чырвоная змена», «Цэнтральная газета», часопісах «Нёман», «Бярозка», выдавецтве «Триоль»^[2]).

Займаецца даследаваннем і прапагандай гісторыі Беларусі. Аўтар кнігі «Сыны зямлі беларускай» (2002).

Сумесна з І. Масляніцынай (жонкай) напісаў кнігі «Слава і няслаўе» (1995), «Радзівілы — нясвіжскія каралі» (1997), «Радзівілы ў эпоху інтрыг і авантур» (2003) і інш. Шэраг артыкулаў прысвяціў радаводу Чапскіх, былых уладальнікаў Станькава (зараз у Дзяржынскім раёне Мінскай вобласці), запісаў пра іх легенды і паданні.

• Багадзяж Мікола Канстанцінавіч // Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Дзяржынскага раёна. — Мінск: 2004. — С. 613.

• Багадзяж Мікалай Канстанцінавіч Архівавана 9 снежня 2021. (Праверана 26 чэрвеня 2023) // Нацыянальная літаратурная прэмія
• Мікола Багадзяж // Дзяржынская раённая ЦБС Архівавана 26 чэрвеня 2023. (Праверана 26 чэрвеня 2023)