Міласлаў Зіма

Мі́ласлаў Зі́ма (чэшск.: Miloslav Zíma; нар. 3 студзеня 1920, Прага) — чэшскі мовазнавец-славіст. Доктар славянскай філалогіі (1953).

Скончыў у 1950 годзе Карлаў універсітэт у Празе. З 1954 года ў Інстытуце славяназнаўства Чэхаславацкай акадэміі навук, у 1961—1984 гг. супрацоўнік Славянскай бібліятэкі ў Празе.

Даследаваў пытанні транскрыпцыі, транслітарацыі, арфаграфіі і анамастыкі беларускай, польскай, рускай, балгарскай і славенскай моў («Некаторыя прапановы па транслітарацыі алфавіта і іх тэарэтычная аснова», 1963, «Транслітарацыя, транскрыпцыя і іншыя віды перадачы», 1986). Шэраг артыкулаў прысвяціў праблемам беларускага мовазнаўства: «Паходжанне назвы „Белая Русь“» (1957), «Умовы так званага пералівання імён у нацыянальныя формы паміж усходнеславянскімі мовамі» (1972), «Нататкі пра беларускую літаратурную мову» (1980), «Францішак Скарына і яго імя» (1990) і інш.

Перакладае з славянскіх моў, у т.л. з беларускай.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).