Міхаіл Фаміч Букштыновіч

Міхаіл Фаміч Букштыновіч
Дата нараджэння	6 верасня 1892(1892-09-06)
Месца нараджэння	Жомайдзь, Ашмянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	28 чэрвеня 1950(1950-06-28) (57 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Альма-матар	Віленскае камерцыйнае вучылішча[d] (1912) курсы «Выстрал»[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Прыналежнасць
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1915—1917, 1917—1950
Званне
Камандаваў	100-ы стралковы корпус, 19-ы гвардзейскі стралковы корпус, штаб 3-й ударнай арміі
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні

Міхаіл Фаміч Букштыновіч (6 верасня 1892, в. Жамойдзь Віленская губерня, Расійская імперыя^[1] — 28 чэрвеня 1950, Масква) — савецкі военачальнік, начальнік штаба 3-й ударнай арміі, генерал-лейтэнант^[2].

Беларус. У 1912 годзе паспяхова скончыў Віленскае камерцыйнае вучылішча.

За час Першай сусветнай вайны прайшоў шлях ад радавога да паручніка — камандзіра роты. За заслугі ў баях двойчы ўзнагароджаны.

У лістападзе 1917-га ўзначаліў Кастрамскі чырвонагвардзейскі атрад. У студзені 1919 года назначаны камандзірам 222-га інтэрнацыянальнага палка. У 1920 камандзір асобнай Туркестанскай брыгады Чырвоных камунараў. У 1921 — камендант крэпасці Кушка.

У 1924 годзе скончыў Вышэйшую тактычную стралковую школу. У 1927 — Курсы ўдасканалення вышэйшага кіруючага складу. У 1931 — Курсы пры Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзэ. Перад арыштам займае пасаду намесніка начальніка штаба Ленінградскай ваеннай акругі.

У 1938 арыштаваны па абвінавачванні ў «контррэвалюцыйнай дзейнасці», уключаючы арганізацыю тэрактаў. Падвяргаўся допытам з ужываннем катаванняў, але вінаватым сябе не прызнаў. 28 мая 1939 года Ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР прысуджаны да 15 гадоў пазбаўлення волі з паразай у правах на 5 гадоў і пазбаўленнем звання.

31 снежня 1942 г. адноўлены ў кадрах РСЧА з прысваеннем звання «палкоўнік» і прызначаны намеснікам камандзіра 357-й стралковай дывізіі^[2]. За бліскучае кіраўніцтва войскамі дывізіі ў Вялікалуцкай аперацыі прадстаўлены да ордэна Чырвонага Сцяга. Ордэн не атрымаў, аднак з яго знялі судзімасць, вярнулі ўзнагароды, адабраныя ў 1938 годзе, і павысілі на пасадзе.

З сакавіку 1943 камандзір 28-й стралковай дывізіі.

З 21 лістапада 1943 па 17 лютага 1944 г. — камандзір 100-га стралковага корпуса. З 18 лютага 1944 г. па 12 жніўня 1944 — камандзір 19-га гвардзейскага стралковага корпуса.

З 12 жніўня 1944 начальнік штаба 3-й ударнай арміі. У гэтай пасадзе кіраваў войскамі да канца вайны, у тым ліку і ў Берлінскай наступальнай аперацыі.

Пасля вайны ў Генштабе Узброеных Сіл СССР^[2].

Міхаіл Фаміч Букштыновіч памёр 28 чэрвеня 1950 года. Пахаваны ў Маскве на Новадзявочых могілках.

• Ордэн Леніна
• 3 Ордэна Чырвонага Сцяга (20.02.1928^[3], 19.., 19..)
• 2 Ордэна Суворава (1 і 2 ступеняў)
• 2 Ордэна Кутузава (1 і 2 ступеняў)

• Семенов Г. Г. Наступает ударная. — М.: Воениздат, 1986.
• Независимая газета от 03.11.2005
• Мариинский краеведческий музей(недаступная спасылка)
• Коллектив авторов. Великая Отечественная: Комкоры. Военный биографический словарь / Под общей редакцией М. Г. Вожакина. — М.; Жуковский: Кучково поле, 2006. — Т. 2. — С. 94—96. — ISBN 5-901679-08-3
• Галицкий К. Н. Годы суровых испытаний. 1941—1944 (записки командарма) — М.: Наука, 1973
• Іофэ І., З ГУЛАГа — на рэйхстаг // Наша гісторыя, № 2, 2018, с. 28 — 31. ISBN 2617—2305