Мішааль аль-Ахмед аль-Джабер ас-Сабах
Мішааль аль-Ахмед аль-Джабер ас-Сабах (араб. مشعل الأحمد الجابر الصباح; нар. 27 верасня 1940, Кувейт) — сёмы эмір Кувейта з 16 снежня 2023 года. Раней быў наследным прынцам (8 кастрычніка 2020 — 16 снежня 2023). Прынц Мішааль большую частку сваёй кар’еры правёў у органах бяспекі і разведкі Кувейта[1]. БіяграфіяПаходжанне і адукацыяНарадзіўся 27 верасня 1940 года ў сям’і шэйха Ахмеда I і яго жонкі Мар’ям Маліт аль-Хувайла (пам. 24 лістапада 2015). Мішааль быў сёмым сынам шэйха Ахмеда аль-Джабер ас-Сабаха і малодшым адзінакроўным братам трох эміраў Кувейта: Джабера аль-Ахмед ас-Сабаха (кіраваў у 1977—2006 гадах), Сабаха аль-Ахмед аль-Джабер ас-Сабаха (кіраваў у 2006—2020 гадах) і Навафа аль-Ахмед аль-Джабер ас-Сабаха (кіраваў у 2020—2023 гадах)[2][3]. Пачатковую адукацыю Мішааль атрымаў у школе Аль-Мубаракія ў Кувейце, затым з’ехаў у Злучанае Каралеўства і паступіў у Паліцэйскі каледж Хендана, які скончыў у 1960 годзе. Пасля заканчэння гэтай школы Мішааль паступіў на працу ў Міністэрства ўнутраных спраў Кувейта[4]. Кар’ераЗ 1967 па 1980 гады быў кіраўніком дзяржаўнай бяспекі Кувейта[5]. У гэтай ролі Мішааль курыраваў развіццё разведвальнай арганізацыі ў Службу дзяржаўнай бяспекі Кувейта, стаўшы яе першым дырэктарам[3]. Пазней працаваў у Міністэрстве ўнутраных спраў, пакуль у красавіку 2004 года не стаў намеснікам камандуючага Нацыянальнай гвардыі, на гэтай пасадзе быў да кастрычніка 2020 года. Пасля смерці старэйшага брата Сабаха іншы брат — Наваф, які стаў эмірам Кувейта, прызначыў яго наследным прынцам краіны[6][7]. На пасадзе кіраўніка Нацыянальнай гвардыі Мішааль правёў рэформу агенцтва і вёў барацьбу з карупцыяй. У 2019 годзе Нацыянальная гвардыя Кувейта далучылася да «Міжнароднай асацыяцыі сіл жандармерыі і паліцыі краін Еўропы і Міжземнага мора ў статусе ваеннай установы» (FIEP)[4][8]. Неўзабаве пасля таго, як яго адзінакроўны брат Сабах стаў эмірам у студзені 2006 года, Мішааль стаў лічыцца адной з трох вышэйшых асоб, якія прымаюць рашэнні ў кіруючай сям’і Аль Сабах. Паведамлялася, што падчас свайго знаходжання на пасадзе Мішааль адмовіўся ад больш высокіх пасад, каб пазбегнуць палітычных спрэчак і захаваць стасункі ў сям’і[9]. Калі здароўе яго адзінакроўнага брата Сабаха пачало пагаршацца, рос палітычны ўплыў Мішааля, і ён суправаджаў эміра Сабаха падчас афіцыйных візітаў, у тым ліку ў клініку Меё ў ЗША для праходжання курса лячэння[4][8]. Наследны прынцНаследны прынц Наваф стаў эмірам пасля смерці свайго адзінакроўнага брата Сабаха 29 верасня 2020 года. Паводле законаў Кувейта, стаўшы эмірам, у Навафа быў гадавы перыяд на тое, каб выбраць наследнага прынца. 7 кастрычніка ён абраў свайго адзінакроўнага брата Мішааля. На спецыяльнай сесіі Нацыянальнага сходу Кувейта на наступны дзень усе 59 чальцоў парламента аднагалосна ўхвалілі прызначэнне Мішааля. Прыняўшы на сябе ролю наследнага прынца ва ўзросце 80 гадоў, Мішааль стаў найстарэйшым наследным прынцам у свеце[1]. Прызначэнне наследным прынцам Мішааля, аднаго з найстарэйшых членаў кіруючай сям’і Кувейта, было растлумачана аналітыкамі як знак таго, што кіраўнікі краіны хочуць пазбегнуць значных пераменаў, такіх як пераход да наступнага пакалення лідараў. Мішааль быў абраны замест іншых, магчыма, больш спрэчных кандыдатаў на пасаду наследнага прынца, уключаючы былога прэм’ер-міністра Насера аль-Мухамед аль-Ахмед ас-Сабаха і намесніка прэм’ер-міністра Насера Сабаха Аль-Ахмеда ас-Сабаха[7][9]. Чакалася, што Мішааль возьме на сябе большую частку паўнамоцтваў, чым папярэднія наследныя прынцы, з-за сталага ўзросту эміра Навафа[10]. Так, 2 верасня 2021 года Мішааль вёў перамовы з віцэ-прэзідэнтам ЗША Камалай Харыс пра двухбаковыя адносіны ЗША і Кувейта і ролі Кувейта ў вывадзе амерыканскіх войск з Афганістана[11]. З мэтай пераадолення рознагалоссяў паміж урадам і парламентам, а таксама пазбегнуць злоўжыванняў з боку заканадаўчай і выканаўчай улады, і забяспечыць незалежнасць судовай сістэмы наследны прынц Мішааль, а не эмір Наваф, абвясціў 17 красавіка 2023 года пра роспуск Нацыянальнага сходу Кувейта, спаслаўшыся ў тэлезвароце на закон, які ўпаўнаважваў эміра зрабіць гэта. Мішааль таксама прадстаўляў Кувейт на важных мерапрыемствах за мяжой, уключаючы дзяржаўныя пахаванні каралевы Лізаветы II ў Вэстмінстэрскім абацтве ў Лондане ў верасні 2022 года[12] і вяселле іарданскага наследнага прынца Хусейна ў чэрвені 2023 года[13]. Эмір Кувейта16 снежня 2023 года пасля смерці старэйшага брата Навафа стаў новым эмірам Кувейта[14][15][16]. 10 мая 2024 года Мішааль ас-Сабах распусціў парламент і прыпыніў дзеянне шэрагу палажэнняў Канстытуцыі[17][18]. Асабістае жыццёУ Мішааля дзве жонкі: Нурыя Сабах Аль-Салем Аль-Сабах і Муніра Бадах Аль-Мутаіры. У яго 12 дзяцей: пяць сыноў і сем дачок. Быў заснавальнікам і ганаровым прэзідэнтам кувейцкага Таварыства радыёаматараў. Таксама быў ганаровым прэзідэнтам Кувейцкай асацыяцыі авіяцыйных інжынераў-пілотаў і Дывана паэтаў[3]. Тытулы
Крыніцы
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
