Намагнічанасць

Намагнічанасць
${\displaystyle {\vec {J}}}$
Размернасць	L−1I
Адзінкі вымярэння
СІ	А·м−1
СГС	эрг·Гс−1·см−3
Заўвагі
вектарная велічыня

Намагнічанасць - вектарная фізічная велічыня, якая характарызуе магнітны стан макраскапічнага фізічнага цела. Пазначаецца звычайна М або J. Вызначаецца як магнітны момант адзінкі аб'ёму рэчыва:

${\displaystyle \mathbf {M} ={\frac {\mathbf {m} }{V}}}$

Тут, M - вектар намагнічанасці; m - вектар магнітнага моманту; V - аб'ём.

У агульным выпадку (выпадку неаднароднага, па тых ці іншых прычынах, асяроддзя) намагнічанасць выяўляецца як

${\displaystyle \mathbf {M} ={\frac {d\mathbf {m} }{dV}}}$

і з'яўляецца функцыяй каардынат.

Сувязь паміж M і напружанасцю магнітнага поля H ў дыямагнітных і парамагнітных матэрыялах звычайна лінейная (па меншай меры, пры не занадта вялікіх велічынях поля, што намагнічвае):

${\displaystyle \mathbf {M} =\chi _{m}\mathbf {H} }$

дзе χ_m называюць магнітнай успрымальнасцю. У ферамагнітных матэрыялах няма адназначнай сувязі паміж M і H з-за магнітнага гістэрэзісу.

Магнітная індукцыя вызначаецца праз намагнічанасць як:

${\displaystyle \mathbf {B} =\mu _{0}\mathbf {(H+M)} }$ (у сістэме СІ)

${\displaystyle \mathbf {B} =(\mathbf {H} +4\pi \mathbf {M} )}$ (у сістэме СГС)

Залежныя ад часу паводзіны намагнічанасці становяцца важнымі, калі разглядаецца нанаразмерная і нанасекундная шкала часу намагнічанасці. Замест простага выраўноўвання з прыкладзеным полем, асобныя магнітныя моманты ў матэрыяле пачынаюць прэцэсіраваць вакол прыкладзенага поля і прыхадзіць ў адпаведнасць праз паслабленне, калі энергія перадаецца ў прасторавыя краты.

У дадатак да намагнічанасці, існуе таксама размагнічванне. Размагнічванне - гэта працэс, пры якім магнітнае поле аб'екта зменшана або ліквідавана.^[1] Працэс размагнічвання можа быць дасягнуты рознымі спосабамі. Адзін з метадаў, які выкарыстоўваецца для размагнічвання - нагрэў аб'екта вышэй яго тэмпературы Кюры. Прычына гэтага ў тым, што калі магнітны матэрыял награваецца да тэмпературы Кюры, цеплавыя флуктуацыі набываюць дастаткова энергіі, каб пераадолець абменныя узаемадзеянні, якія выклікаюць ферамагнетызм, і магнітнае ўпарадкаванне руйнуецца.

Яшчэ адзін спосаб дасягнення размагнічвання - выкарыстоўваць электрычную катушку. Калі аб'ект адводзіцца з шпулькі пераменнага току, які праходзіць праз яго, дыполі аб'екта становяцца выпадковымі і аб'ект будзе размагнічаны.^[2]

Адно з ужыванняў размагнічвання - ліквідацыя непажаданых магнітных палёў. Прычынай гэтага з'яўляецца тое, што магнітныя палі могуць мець непажаданыя эфекты на розных прыладах. У прыватнасці магнітныя палі могуць паўплываць на электронныя прылады, такія як сотавыя тэлефоны або камп'ютары. Калі такая прылада будзе ўваходзіць у кантакт з іншымі, магчыма магнітнымі аб'ектамі, магнітныя палі павінны быць зменшаны для таго, каб абараніць электронныя прылады. Таму размагнічванне часам выкарыстоўваецца для падтрымання магнітных палёў ад пашкоджання электрычных прылад.

• Магнітная пранікальнасць
• Геамагнітныя інверсіі
• Геамагнітны рух
• Арбітальная намагнічанасць
• Магнітнае поле Зямлі
• Магнітная ўспрымальнасць
• Астаткавая намагнічанасць

• Намагнічанасць — артыкул з БСЭ
• Вонсовский С. В. Магнетизм, М., 1971
• Киренский Л. В. Магнетизм, 3 изд., М., 1967.