Павулле (Чашніцкі раён)

Павулле
Краіна	Беларусь
Вобласць	Віцебская
Раён	Чашніцкі
Сельсавет	Празямлянскі
Каардынаты	54°53′55″ пн. ш. 29°01′14″ у. д.HGЯO
Насельніцтва	▼87 чал. (2009);
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 2133
Паштовыя індэксы	211149
Аўтамабільны код	2
	Павулле на Вікісховішчы

Паву́лле^[1] (трансліт.: Pavullie, руск.: Поулье) — вёска ў Чашніцкім раёне Віцебскай вобласці, на беразе Павульскага возера і рацэ Вулянка. Уваходзіць у склад Празямлянскага сельсавета.

Гісторыя

Упершыню Павулле згадваецца ў XVI ст. як уладанне Радзівілаў. Мясцовасць уваходзіла ў склад Полацкага ваяводства. У 1550 Мікалай Радзівіл прадаў Павулле Якубу П'яноўскаму. Пазней паселішча перайшло да Сакалінскіх. У 1642 Багдан Сакалінскі прадаў паселішча Ілью Карызну. Ад дачок апошняга ў 1695 Павелле перайшло да Садоўскіх, якія ў 1718 прадалі яго Кіяноўскім. У апошніх у 1722 мястэчка набылі Сялявы.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Павулле апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Лепельскім павеце Віцебскай губерні. У XIX ст. тут дзейнічала каталіцкая капліца.

1 студзеня 1919 згодна з пастановай I з'езду КП(б) Беларусі Павулле ўвайшло ў склад Беларускай ССР, аднак 16 студзеня Масква адабрала мястэчка разам з іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад РСФСР. У 1924 Павулле вярнулі БССР. Статус паселішча панізілі да вёскі.

Насельніцтва

XIX стагоддзе: 1838 — 243 чал. (131 муж. і 112 жан.), з іх духоўнага саслоўя праваслаўнага 1 муж., мяшчан-іўдзеяў 37 муж. і 37 жан., сялян памешчыцкіх 92 муж. і 75 жан., аднадворцаў 1 муж.^[2]; 1863 — 188 душ рэвізорскіх^[3]
XX стагоддзе: 1999 — 89 чал.
XXI стагоддзе: 2010 — 87 чал.

Турыстычная інфармацыя

Страчаная спадчына

Капліца каталіцкая
Сядзібна-паркавы комплекс Сяляваў (XVIII ст.)

Крыніцы

↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7 (DJVU).
↑ Соркіна I. Мястэчкі Беларусі ў канцы XVIII — першай палове XIX ст. — Вільня: ЕГУ, 2010. С. 415.
↑ Paule (2) // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VII: Netrebka — Perepiat (польск.). — Warszawa, 1886. S. 898.

Літаратура

Соркіна I. Мястэчкі Беларусі ў канцы XVIII — першай палове XIX ст. — Вільня: ЕГУ, 2010. — 488 с. ISBN 978-9955-773-33-7.
Paule (2) // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VII: Netrebka — Perepiat (польск.). — Warszawa, 1886. S. 898.