Падзенне Гранады

Падзенне Гранады
Асноўны канфлікт: Рэканкіста
Здача Гранады іх іспанскім вялікасцям Ізабеле і Фердынанду. Франсіска Прадылья, 1882.
Дата	2 студзеня 1492
Месца	Гранада (Іспанія)
Вынік	Капітуляцыя маўраў, знішчэнне Гранадскага эмірата
Праціўнікі
Каралеўства Кастылія і Леон Гранадскі эмірат
Камандуючыя
Радрыга Понсэ дэ Леон Баабдыль
Сілы бакоў
100 000 чал. 30 000 чал.
Страты
30 000 забітых і параненых 28 000 забітых, параненых і палонных
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Падзенне Гранады адбылося 2 студзеня 1492 года пасля некалькіх месяцаў аблогі горада, стаўшы кульмінацыяй так званай Гранадскай вайны 1482—1492 гг. Горад быў захоплены Каралеўствам Кастылія і Леон. Перадачу Гранады рэгуляваў спецыяльна заключаны Гранадскі дагавор (1491), які складаўся з 77 пунктаў. Разам з падзеннем Гранады спыніў існаванне Гранадскі эмірат. Узяцце Гранады азначала канец 780-гадовай мусульманскай прысутнасці на Іберыйскім паўвостраве і канец Рэканкісты. Пасля гэтай перамогі хрысціянскае каралеўства сталі зваць Іспаніяй.

Увесну 1491 года ў руках маўраў на Іберыйскім паўвостраве заставалася толькі Гранада. Спробы ўзяць горад штурмам былі няўдалымі, войскі Ізабелы I і Фердынанда II прыступілі да аблогі. Было заключана перамір'е на чатыры месяцы. Баабдзіль вёў перамовы з каралём Феса аб дапамозе, але яны апынуліся няўдалымі. Тэрмін перамір'я скончыўся, і горад капітуляваў.

Гранада адзначае 2 студзеня як свята.