Планкаўскі час

Планкаўскі час (t_P) — адзінка часу ў планкаўскай сістэме адзінак, уяўляе сабой велічыню, якая мае размернасць часу і, як і іншыя планкаўскія адзінкі, утворана як здабытак фундаментальных пастаянных у адпаведных ступенях. Фізічны сэнс гэтай велічыні — час, за які часціца, рухаючыся з хуткасцю святла, пераадолее планкаўскую даўжыню. Планкаўская сістэма адзінак названа ў гонар Макса Планка.

Па азначэнню,

${\displaystyle t_{P}={\sqrt {\frac {\hbar G}{c^{5}}}}\approx 5{,}39121(40)\times 10^{-44}\,\mathrm {c} ,}$

дзе:

${\displaystyle \hbar }$ — пастаянная Дзірака,

${\displaystyle G}$ — гравітацыйная пастаянная,

${\displaystyle c}$ — хуткасць святла у вакууме,

${\displaystyle t_{P}}$ выражана ў секундах.

Паводле тэорыі Вялікага выбуху, мы нічога не можам сказаць пра Сусвет ў пачатковы момант часу, хоць мяркуецца, што ў ім прысутнічаюць усе фундаментальныя ўзаемадзеянні, а таксама ўсе віды матэрыі і энергіі. Прастора-час пачынае пашырацца з адной кропкі. Праз адзін планкаўскі час пасля гэтай падзеі, згодна з сучаснай тэарэтычнай фізікай, гравітацыйныя сілы аддзяляюцца ад астатніх сіл.

Час, які прайшоў з моманту Вялікага выбуху (4,3·10¹⁷ с), прыкладна раўняецца 8·10⁶⁰ планкаўскім часам.

На сённяшні дзень самы маленькі эксперыментальна назіраемы прамежак часу складае каля аттасекунды (10^-18 с), што адпавядае 10²⁶ планкаўскім часам.

• Планкаўская эпоха

• Формулы для вычисления планковских единиц. Автор: Косинов Н. В. Архівавана 17 кастрычніка 2005.
• Лекции по Общей Астрофизике для Физиков. 1.5 Планковские единицы