Рыгор Рыгоравіч Ганчарэнка

Рыгор Рыгоравіч Ганчарэнка
Рыгор Рыгоравіч Ганчарэнка
Дата нараджэння	30 лістапада 1950 (74 гады)
Месца нараджэння	Талас, Талаская вобласць, Кіргізская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка, СССР;
Грамадзянства	Беларусь;
Род дзейнасці	выкладчык універсітэта, навуковец
Месца працы	Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Францыска Скарыны; Інстытут лесу НАНБ;
Навуковая ступень	доктар біялагічных навук (1991)
Навуковае званне	член-карэспандэнт НАН Беларусі (1996);
Альма-матар	Новасібірскі дзяржаўны ўніверсітэт (1979);
Прэміі	прэмія Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1995)
Узнагароды

Рыгор Рыгоравіч Ганчарэнка (нар. 30 лістапада 1950, г. Талас, Кыргызстан) — беларускі вучоны ў галіне папуляцыйнай і эвалюцыйнай генетыкі, генетыкі лясных культур. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1996), доктар біялагічных навук (1991), прафесар (1993).

Біяграфія

Скончыў Новасібірскі дзяржаўны ўніверсітэт (1979). У 1982—1985 гадах выкладчык Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта. У 1986—2000 гадах старшы навуковы супрацоўнік, загадчык сектара, лабараторыі Інстытута лесу Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. З 2002 года загадчык кафедры Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Ф.Скарыны^[1].

Узнагароды

Прэмія Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1995),
Медаль «За працоўныя заслугі» (8 студзеня 2020)^[2].

Навуковая дзейнасць

Асноўныя працы ў галіне генетыкі лясных драўняных культур, генетыкі прыродных папуляцый жывёл і раслін, эвалюцыйнай і радыяцыйнай генетыкі, карціравання геному. Пад яго кіраўніцтвам выкананы комплексныя даследаванні, накіраваныя на захаванне, рацыянальнае выкарыстанне і ўзнаўленне генетычных рэсурсаў найважнейшых лесаўтваральных відаў Беларусі і сумежных дзяржаў. Вырашыў шэраг фундаментальных праблем, якія тычацца сістэматыкі і эвалюцыі хвойных раслін і шэрагу вышэйшых насякомых, якія ўваходзяць у палеарктычныя лясныя цэнозы. Пабудаваў генетычныя карты для соснаў і елак Усходняй Еўропы. На аснове распрацаванай тэст-сістэмы правёў ацэнку ступені пашкоджання спадчыннага матэрыялу ў выніку аварыі на Чарнобыльскай АЭС.

Аўтар больш за 260 навуковых прац, у тым ліку 20 манаграфій і навучальных дапаможнікаў, 2 вынаходстваў.

Бібліяграфія

Популяционная и эволюционная генетика сосен Восточной Европы и Сибири. — Мн., 1997 (совм. с А. Е. Силиным).
Геносистематика и эволюционная филогения лесообразующих хвойных Палеарктики. Мн., 1999.
Популяцинно-генетические ресурсы пихты белой в беларуси. — Гомель, 2000 (разам з Б. П. Савіцкім)
Основы генетической инженерии. — Мн.: Вышэйшая школа, 2005.
Основы биотехнологии. — Гомель: ГГУ, 2008 (у сааўтарстве).