Рыта Іванаўна Гладунко

Рыта Іванаўна Гладунко
Род дзейнасці	актрыса
Дата нараджэння	29 красавіка 1929(1929-04-29)[1][2]
Месца нараджэння	Умань, Уманскі раён, Уманская акруга[d], УССР, СССР
Дата смерці	17 мая 1996(1996-05-17)[1][2] (67 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Нікола-Архангельскія могілкі[d]
Грамадзянства	СССР  Расія
Муж	Мікалай Мікалаевіч Фігуроўскі
Дзеці	Lyudmila Gladunko[d]
Месца працы	Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя Максіма Горкага Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы
Узнагароды і прэміі

Рыта Іванаўна Гладунко (сапр. імя Маргарыта; 29 красавіка 1929, Умань — 17 мая 1996, Масква) — савецкая і расійская актрыса тэатра і кіно, заслужаная артыстка РСФСР (1980).

Кар’ера актрысы пачалася ў 1949 годзе на сцэне Бярдзічаўскага драматычнага тэатра. Праз два гады перайшла працаваць у драматычны тэатр Цярнопаля. Потым пераехала ў Беларусь, выступала ў Мінскім драмтэатры імя М.Горкага ў 1953—1954 гадах. З 1955 па 1960 год была актрысай Беларускага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы.

У 1956 г. адбыўся яе дэбют у кіно. Сяргей Сплашноў і Іосіф Шульман запрасілі Маргарыту Гладунко на «Беларусьфільм» для здымак у фільме «Зялёныя агні», дзеянне якога разгортваецца на адным з чыгуначных вузлоў Беларусі. Сплашноў даў ёй ролю і ў наступным сваім фільме «Нашы суседзі», які апавядае пра жыццё адной камунальнай кватэры. Але па-сапраўднаму знакамітай Рыта Гладунко стала пасля выхаду ваеннага фільма «Гадзіннік спыніўся апоўначы», заснаваны на рэальных фактах. Яна адыграла ролю маладзенькай разведчыцы, дзякуючы якой партызаны пакаралі смерцю намесніка Гітлера ў Беларусі фон Каўніца (у рэальным жыцці — гаўляйтэр Беларусі Вільгельм Кубэ). На Усесаюзным кінафестывалі Гладунка стала лаўрэатам намінацыі «Першы прыз за жаночую ролю» за ролю Марыны Казаніч.