Саветызацыя Заходняй Беларусі (1939—1941)Саветызацыя Заходняй Беларусі 1939—1941 гадоў — пачатковы перыяд устанаўлення савецкіх парадкаў на тэрыторыі Заходняй Беларусі. Праходзіў з канца верасня 1939 года па 22 чэрвеня 1941 года. У эканоміцы саветызацыя выказалася ў нацыяналізацыі нешматлікіх прамысловых прадпрыемстваў краю. Суцэльную калектывізацыю ўлады праводзіць не сталі, але далі сялянам (у асноўным беларусам) зямлю, адабраную ў польскіх «асаднікаў». Заможныя пласты насельніцтва Заходняй Беларусі былі спустошаныя ў першыя месяцы савецкай улады з-за канфіскацыі лішкаў наяўнасці і банкаўскіх укладаў, а таксама высокай інфляцыі і з’яўлення «чорнага рынку». За 22 месяцы ў Заходняй Беларусі стварылі сетку савецкіх устаноў культуры. Таксама ў рэгіёне была створана ў 1940—1941 гадах савецкая атэістычная адукацыйная сістэма, якая ўключала ВНУ. Мясцовыя дзеячы культуры (у тым ліку мноства яўрэяў) былі ўключаныя савецкай уладай у новыя ўстановы, атрымаўшы пэўныя прывілеі, абавязак удзельнічаць у прапагандысцкіх мерапрыемствах і тварыць у стылі сацыялістычнага рэалізму. Пры гэтым мясцовыя дзеячы культуры апынуліся матэрыяльна залежнымі ад савецкай улады. Саветызацыя Заходняй Беларусі сустрэла значна меншы супраціў з боку мясцовага (пераважна польскага) насельніцтва, чым аналагічныя мерапрыемствы, якія праводзіліся ў той жа перыяд на тэрыторыі Заходняй Украіны. Шляхам арыштаў і масавых дэпартацый нелаяльнага насельніцтва супраціў у Заходняй Беларусі быў практычна цалкам задушаны да 1941 года. Саветызацыя была перапыненая ў канцы чэрвеня 1941 года, калі практычна ўся Заходняя Беларусь за два тыдні была занятая нямецкімі войскамі. Працэс адноўлены ў 1944 годзе, але ахапіў не ўсю тэрыторыю рэгіёну, так як 27 ліпеня 1944 года ў Маскве было падпісана пагадненне паміж Польскім камітэтам нацыянальнага вызвалення і ўрадам СССР аб польска-савецкай мяжы, згодна з якім Беластоцкая вобласць Заходняй Беларусі была перададзена Польшчы. Гл. таксамаЛітаратура
Спасылкі |
Portal di Ensiklopedia Dunia