Сарсуэла Сарсуэла (ісп.: Zarzuela) — іспанскі музычна-драматычны жанр, які спалучае вакальныя выступленні, гутарковыя дыялогі і танцы,[1] блізкі да аперэты. Сваю назву атрымаў ад аднайменнай каралеўскай рэзідэнцыі, размешчанай непадалёк ад Мадрыда, у якой у XVII стагоддзі прайшоў першы спектакль такога тыпу.[2] Выконвалі сарсуэлу звычайна на святах — вяселле, нараджэнне, каранацыі і іншых, таму першапачаткова гэтыя спектаклі называліся «Святамі Сарсуэлы» (ісп.: Fiestas de Zarzuela).[3] Існуе дзве асноўныя формы сарсуэлы: сарсуэла ў стылі барока (каля 1630—1750), самы ранні стыль, і рамантычная сарсуэла (каля 1850—1950), якія можна падзяліць на два паджанры:
Сарсуэла распаўсюдзілася на іспанскія ўладанні, і многія іспанамоўныя краіны, асабліва Куба, развілі свае ўласныя традыцыі. Існуе таксама моцная традыцыя на Філіпінах, дзе яна таксама вядомая як сарсвела (sarswela/sarsuela).[4] Іншыя рэгіянальныя і моўныя варыянты ў Іспаніі ўключаюць баскскую сарсуэлу і каталонскую сарсуэлу. Музычны тэатр, падобны да жанру маскі, існаваў у Іспаніі з часоў Хуана дэль Энсіны. Жанр сарсуэлы быў наватарскім у наданні драматычнай функцыі музычным нумарам, інтэграваным у сюжэт твора. Былі ўключаны танцы і хор, а таксама сольныя і ансамблевыя нумары, усё пад аркестравае суправаджэнне. Сярод аўтара музыкі сарсуэлы ў XVII — XVIII стагоддзях — С. Дуран, Г. Брунеці, Л. Бакерыні; у XIX стагоддзі — Ф. Барб’еры, Ф. Чуэка, Т. Брэтон, Э. Гранадас; у XX стагоддзі — А. Вівес, М. Тароба. Зноскі
Літаратура
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
