Слаістыя воблакі

Слаістыя воблакі, пластаватыя воблакі^[1] (Stratus, St) — шэры воблачны слой з дастаткова аднароднай асновай, з якога могуць выпадаць імжа, ледзяныя іголкі і снежныя зерні.

Звычайна гэтыя воблакі закрываюць усё неба шэрай заслонай, але зрэдку могуць назірацца ў выглядзе парваных воблачных мас. Часта ніжняя паверхня іх бывае парванай, касмыкаватай.

Размешчаны на вышыні да 2 км. Складаюцца пераважна з кропель (пры нізкіх тэмпературах пераахалоджаных). Узнікаюць у выніку ахаладжэння паветра ад подсцільнай паверхні і дадатковага ахаладжэння ў працэсе турбулентнасці; на ўтварэнне ўплывае і турбулентны перанос вадзяной пары знізу і ўвільгатненне паветра ападкамі, якія выпадаюць з воблакаў іншых тыпаў.

3 найбольш магутных і шчыльных слаістых воблакаў выпадаюць слабыя атмасферныя ападкі.

Слаістыя воблакі падзяляюцца на наступныя віды:^[2]

• Слаістыя туманападобныя (Stratus nebulosus, St neb.) — аднародныя воблакі шэрага ці жоўта-шэрага колеру, нізка размяшчаюцца над зямной паверхняй.
• Слаістыя хвалістыя (Stratus undulatus, St und.) — воблакі шэрага ці жоўта-шэрага колеру, на ніжняй паверхні якіх слаба праглядваюцца хвалі ў выглядзе чаргавання больш цёмных і светлых частак.
• Слаістыя разадраныя (Stratus fractus, St fr.) — гэта намнажэнне асобных воблакаў з разадранымі краямі або касмыкаватага покрыва з абвіслымі камякамі;
  • разадрана-дажджавыя (Stratus fractonimbus, St frnb.) — нізкія шэрыя, змрочныя, падраныя воблакі, утвараюцца пад слоем воблакаў, з якіх выпадаюць ападкі.

• Слаістыя воблакі // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 506. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).

	Слаістыя воблакі на Вікісховішчы