Сяргей Іванавіч Лугоўскі

Сяргей Іванавіч Лугоўскі
Сяргей Іванавіч Лугоўскі
	Сергей Иванович Луговский
Дата нараджэння	29 чэрвеня 1912
Месца нараджэння	Жытомір, Жытомірскі павет, Валынская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	18 лютага 2002 (89 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія;
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР; Расія;
Род дзейнасці	хімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	аэрадынаміка, рудніковая аэралогія, грамадзянская і прамысловая вентыляцыя, кандыцыяніраванне паветра, пылагазаўлоўліванне, ахова паветранага асяроддзя
Месца працы	Полацкі дзяржаўны ўніверсітэт імя Ефрасінні Полацкай; Крыварожскі нацыянальны ўніверсітэт;
Навуковая ступень	доктар тэхнічных навук
Навуковае званне	прафесар[d] (1955);
Альма-матар	Днепрапятроўскі горны інстытут
Медаль «За абарону Севастопаля»	Медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.»

Сярге́й Іва́навіч Луго́ўскі (руск.: Сергей Иванович Луговский; 29 чэрвеня 1912, Жытомір — 2002, Масква) — беларускі і расійскі вучоны ў галіне вентыляцыі і кандыцыяніравання паветра, пылаўлоўлівання і аховы паветранага басейна ад забруджання шкоднымі рэчывамі. Доктар тэхнічных навук (1955), прафесар (1955).^[1]

Біяграфія

Сяргей Іванавіч Лугоўскі нарадзіўся 29 чэрвеня 1912 года ў горадзе Жытоміры ў сям’і вайскоўца. Пасля заканчэння Жытомірскай зямельна-наладжвальнай прафшколы браў удзел у будаванні Крыварожскага металургічнага камбіната.

1932—1937 — студэнт Крыварожскага горнаруднага інстытута і Днепрапятроўскага горнага інстытута. Працаваў начальнікам шахты і намеснікам галоўнага інжынера рудаўпраўлення трэста «Нікапаль-Марганец».

У студзені 1941 года С. І. Лугоўскі быў залічаны аспірантам Крыварожскага горнаруднага інстытута. Ён паспявае здаць экзамены кандыдацкага мінімуму, але ў сувязі з пачаткам Вялікай Айчыннай вайны па мабілізацыі адпраўляецца ў Севастопаль у дзейны Чарнаморскі ваенна-марскі флот.

У гады Вялікай Айчыннай вайны служыў на флоце. Браў удзел у абароне Севастопаля і Масквы. Пасля вызвалення Украіны ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў як горны інжынер быў накіраваны на аднаўленне народнай гаспадаркі (шахтаў) рэспублікі.

1946—1957 — асістэнт, дацэнт, потым прафесар Крыварожскага горнаруднага інстытута. У сакавіку 1948 года ён паспяхова абараняе кандыдацкую дысертацыю па аэрадынаміцы вентыляцыйных сетак, а ўжо ў сярэдзіне 1955 года — доктарскую дысертацыю па вентыляцыі рудных шахтаў пасля масавых выбухаў.

1957—1963 — прарэктар па навуковай рабоце Крыварожскага горнаруднага інстытута, загадчык кафедры рудніковай вентыляцыі і аховы працы, адказны рэдактар зборніка навуковых работ.

1962—1972 — загадчык кафедры цеплатэхнікі Валгаградскага інстытута інжынераў гарадской гаспадаркі, адказны рэдактар зборнікаў навуковых работ, член спецыялізаваных саветаў па абароне дысертацый.

У 1972 годзе С. І. Лугоўскі пераходзіць на працу ў Наваполацкі філіял Беларускага тэхналагічнага інстытута і становіцца яго першым прафесарам, што адыграла істотную ролю ў ператварэнні філіяла ў самастойную ВНУ — Наваполацкі політэхнічны інстытут^[2] (НПІ).

1972—1988 — загадчык кафедры санітарнай тэхнікі і аховы працы НПІ.

1973—1976 — старшыня Камісіі па экалогіі Наваполацкага гарадскога Савета.

1976—1986 — член спецыялізаванага Савета па абароне дысертацый пры Беларускім політэхнічным інстытуце (г. Мінск)

1988—2000 — прафесар кафедры цеплагазазабеспячэння^[3], вентыляцыі і аховы паветранага басейна НПІ, а пасля ператварэння ВНУ — Полацкага дзяржаўнага ўніверсітэта (з 1993).

1995—1999 — член Савета па абароне дысертацый пры Полацкім дзяржаўным універсітэце^[4].

Навуковая дзейнасць

Асноўныя навуковыя кірункі С. І. Лугоўскага:

аэрадынаміка;
рудніковая аэралогія;
грамадзянская і прамысловая вентыляцыя;
кандыцыяніраванне паветра;
пылагазаўлоўліванне;
ахова паветранага асяроддзя ў будынках і вонкавага атмасфернага паветра ад забруджвання шкоднымі рэчывамі.

Падрыхтаваў 46 кандыдатаў навук. 7 яго вучняў сталі дактарамі навук.

Узнагароды

Ордэн Айчыннай вайны II ступені (1985);
Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга (1961);
Ордэн «Знак Пашаны» (1971);
Медаль «За абарону Масквы» (1946);
Медаль «За абарону Севастопаля» (1942);
Медаль «За гераічную працу ў Вялікай Айчыннай вайне» (1946);
Ганаровая грамата і нагрудны знак Вярхоўнага Савета БССР за поспехі ў развіцці навукі і тэхнікі і падрыхтоўцы спецыялістаў для народнай гаспадаркі (1982);
Ганаровая грамата Вышэйшай атэстацыйнай камісіі пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь (БелВАК) за дасягненні ў падрыхтоўцы і атэстацыі навуковых кадраў (1998).

Асноўныя працы

За больш чым паўвекавую навуковую, метадычную і педагагічную дзейнасць С. І. Лугоўскі апублікаваў

12 манаграфій;
больш 260 навуковых артыкулаў;
22 навучальна-метадычных дапаможнікі;
мае 13 аўтарскіх пасведчанняў на вынаходкі.

Бібліяграфія

Луговский С. И. Проветривание шахт после массовых взрывов. — М.: Металлургиздат, 1958. −272 с.
Луговский С. И. Проветривание глубоких рудников. — М.: Госгортехиздат, 1962. — 324 с.
Луговский С. И. Вентиляция шахт и карьеров/ Г. К. Дымчук, соавт. — М.:Недра,1964. — 308 с.
Луговский С. И. Проветривание карьеров воздушно-водяными струями/ В. М. Дубенюк, соавт. — Волгоград: Нижне-Волжское кн. изд-во, 1967. — 132 с.
Луговский С. И. Совершенствование разработки и вентиляции рудников / Э. И. Шкута, соавт. — М: Недра, 1968. — 304 с.
Луговский С. И. Очистка газов, отходящих от вагранок и электросталеплавильных печей / И. С. Андрианов, соавт. — М.: Машиностроение, 1972. — 142 с.
Луговский С. И. Совершенствование систем промышленной вентиляции / Г. К. Дымчук, соавт — М.: Стройиздат, 1991—134с.
Луговский С. И. Повышение санитарно-гигиенической, экологической и энергетической эффективности систем вентиляции / Е. С. Луговская, А. П. Шишова, С. И. Пивоварова, соавт. — Новополоцк: ПГУ, 1994. — 120 с.