Трансфармацыя (генетыка)

Трансфарма́цыя[1] ў генетыцы — змена спадчынных уласцівасцей клеткі ў выніку пранікнення ў яе чужароднай ДНК; адзін са спосабаў абмену генетычным матэрыялам у пракарыётаў. Натуральная трансфармацыя адкрыта і вывучана ў бактэрый (напрыклад, трансфармацыя непатагенных бактэрый у патагенныя), але магчыма і ў клетках вышэйшых арганізмаў.

Кампетэнтныя клеткі, здольныя ўключаць чужародную ДНК, сінтэзуюць бялок. Пасля пранікнення ў клетку фрагмента ДНК донара адна з яе нітак распадаецца, а другая ўключаецца ў храмасому рэцыпіента за кошт рэкамбінацыі з гемалагічным участкам. Трансфармацыя выкарыстоўваецца для генетычнага аналізу бактэрый, у якіх невядомыя іншыя формы абмену генетычным матэрыялам (кан’югацыі, трансдукцыі) і эксперыментах па генетычнай інжынерыі.

Упершыню трансфармацыя выяўлена ў 1928 годзе ў пнеўмакокаў Ф. Грыфітам, які паказаў, што некаторыя клеткі невірулентных штамаў бактэрый набываюць патагенныя ўласцівасці пры заражэнні імі мышэй разам з клеткамі вірулентных штамаў, забітых награваннем[2][3]. У 1944 годзе Олівер Эверы разам з супрацоўнікамі паказалі, што трансфармуючым агентам, які вядзе да пераўтварэння непатагенных бактэрый у патагенныя, з’яўляецца ДНК, вылучаная з патагенных штамаў[2]. Пазней трансфармацыя была паказана і вывучана ў розных бактэрый (стрэптакокаў, гемафільных бактэрый, сеннай палачкі і некаторых іншых)[2]. Адкрыццё і вывучэнне трансфармацыі з’явілася доказам таго, што ДНК — матэрыяльны носьбіт спадчыннасці[1][2].

Крыніцы

Літаратура

Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya