Трансфер тэхналогій

Трансфер тэхналогій — працэс перадачы навуковых ведаў, тэхналогій, вынаходніцтваў і іншых вынікаў даследаванняў ад адной арганізацыі да іншай з мэтай іх практычнага прымянення, камерцыялізацыі або сацыяльнага выкарыстання. Гэты працэс з'яўляецца ключавым элементам інавацыйнай дзейнасці і спрыяе развіццю эканомікі, павышэнню канкурэнтаздольнасці і ўмацаванню сувязяў паміж навукай і вытворчасцю^[1].

Асноўныя формы трансферу тэхналогій уключаюць:

• ліцэнзаванне аб'ектаў інтэлектуальнай уласнасці;
• прадастаўленне ноу-хау;
• сумесныя даследаванні і распрацоўкі;
• стварэнне сумесных прадпрыемстваў;
• перадачу тэхналагічнай дакументацыі;
• працаўладкаванне спецыялістаў з неабходнымі кампетэнцыямі

Трансфер можа ажыццяўляцца як унутры краіны, так і на міжнародным узроўні, уключаючы супрацоўніцтва паміж універсітэтамі, навукова-даследчымі інстытутамі, прадпрыемствамі і інвестарамі.

У Беларусі асноўнымі афіцыйнымі ўдзельнікамі працэсу трансферу тэхналогій з'яўляюцца:

• Рэспубліканскі цэнтр трансферу тэхналогій (РЦТТ) — створаны ў 2003 годзе пры падтрымцы Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях, Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі і інш. Цэнтр каардынуе дзейнасць сеткі трансферу тэхналогій, якая ўключае рэгіянальныя і галіновыя офісы, а таксама замежных партнёраў у 23 краінах
• Універсітэты і навукова-даследчыя інстытуты — актыўна ўдзельнічаюць у распрацоўцы і перадачы тэхналогій, у тым ліку праз стварэнне стартапаў і ліцэнзаванне вынікаў даследаванняў.
• Парк высокіх тэхналогій (ПВТ) — агрэгатар для ІТ-кампаній, які спрыяе развіццю інавацый і трансферу тэхналогій у сферы інфармацыйных тэхналогій.

Паводле справаздач Еўрапейскай камісіі у Беларусі існуе развітая інфраструктура трансферу тэхналогій у дзяржаўным сектары, аднак у прыватным сектар праявы вельмі слабыя. Сярод перашкод адзначаюцца нізкі ўзровень інвестыцый у НДІ, складанасць бюракратычных працэдур і абмежаваная даступнасць фінансавых інструментаў. То бок для павышэння эффектыўнасці трансферу тэхналогій у Беларусі патрабуецца развіцце супрацоўніцтва паміж навукай і бізнесам, спроашчэнне бюракратычных працэдур, павелічэнне фінансавання і падтрымка прадпрымальніцкіх ініцыятыў.

Эфектыўны трансфер тэхналогій спрыяе:

• павышэнню канкурэнтаздольнасці прадпрыемстваў;
• стварэнню новых працоўных месцаў;
• паляпшэнню якасці жыцця насельніцтва;
• развіццю інавацыйнай эканомікі.

• Узровень тэхналагічнай гатоўнасці

1. ↑ Barry Bozeman Technology transfer and public policy: a review of research and theory // Research Policy. — 2000-04-01. — В. 4. — Т. 29. — С. 627–655. — ISSN 0048-7333. — DOI:10.1016/S0048-7333(99)00093-1