Ураўненне Клапейрона—Клаўзіуса

Ураўне́нне Клапейро́на—Кла́ўзіуса — дыферэнцыяльнае ўраўненне, якое устанаўлівае сувязь паміж ціскам і тэмпературай чыстага рэчыва ў станах, што адпавядаюць фазавым пераходам І роду (выпарэнню, плаўленню, сублімацыі і інш.).

Мае выгляд:

${\displaystyle {\frac {dp}{dT}}={\frac {r}{T\Delta V}},}$

дзе p — ціск, T — абсалютная тэмпература, r — удзельная цеплата фазавага пераходу і ΔV — рознасць удзельных аб'ёмаў фаз рэчыва.

Ураўненне прапанавана ў 1834 годзе Б. П. Э. Клапейронам і ўдасканалена ў 1850 годзе Р. Ю. Э. Клаўзіусам. Можа выкарыстоўвацца для вызначэння кожнай з велічынь, што ў яго ўваходзяць.

• Клапейрона—Клаўзіуса ўраўненне // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. С. 319.