Уільям Хаманд

Уільям Хаманд
Дата нараджэння	28 жніўня 1828(1828-08-28)[1][2][…]
Месца нараджэння	Анапаліс, Ан-Арандэл[d], Мэрыленд, ЗША
Дата смерці	5 студзеня 1900(1900-01-05)[1][2] (71 год)
Месца смерці	Вашынгтон, акруга Калумбія[d], ЗША
Месца пахавання	Арлінгтонскія нацыянальныя могілкі[d][3]
Грамадзянства	ЗША
Дзеці	Clara Lanza[d] і Graeme Hammond[d]
Род дзейнасці	афіцэр, ваенны ўрач, неўролаг, пісьменнік
Месца працы	Вермонцкі ўніверсітэт Нью-Ёркскі ўніверсітэт Медыцынскі факультэт Мэрылендскага ўніверсітэта[d]
Альма-матар	медыцынскі факультэт Нью-Ёркскага ўніверсітэта[d]
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уільям Аляксандр Хаманд (англ.: William Alexander Hammond; 28 жніўня 1828, Анапаліс (Мэрыленд) — 5 студзеня 1900, Вашынгтон) — амерыканскі ваенны медык, неўролаг. Генерал арміі Саюза. Першы амерыканскі лекар, які цалкам прысвяціў сябе неўралогіі, аўтар першага амерыканскага падручніка па неўралогіі, адзін з заснавальнікаў Амерыканскай неўралагічнай асацыяцыі, узначальваў яе ў 1882 годзе.

Хаманд нарадзіўся ў Анапалісе і быў другім сынам медыка Джона Уізлі Хаманд і Сары Пінкні. Ён вырас у пенсільванскім Харысбергу, дзе навучаўся ў прыватных настаўнікаў. З 1844 года ён браў урокі медыцыны ў Нью-Ёрку ва Уільяма ван Бюрэна, затым навучаўся ў Школе медыцыны Нью-Ёркскага ўніверсітэта з 1847 па 1848 год. На момант выпуску яму было 20 гадоў, хаця меркавалася, што выпускнікі павінны мець узрост мінімум 21 год. У той жа час ён падаў заяву на пасаду вайсковага медыка ў войску ЗША і 3 ліпеня 1849 года быў прыняты на гэтую пасаду. Ужо на наступны дзень ён ажаніўся з Элен Нісбет, дачкой пенсільванскага адваката.

На працягу 15 гадоў служыў вайсковым лекарам у войску ЗША. Удзельнічаў у войнах сіу. З 1860 года загадваў кафедрай у медыцынскім універсітэце штата Мэрыленд.

Пасля пачатку Грамадзянскай вайны, вярнуўся ў войска і ў 1862 годзе быў прызначаны Генеральным хірургам паўночнікаў (1862—1864), стаўшы самым маладым на той момант Генеральным хірургам у гісторыі ЗША. У 1864 годзе асуджаны трыбуналам за злоўжыванні, звольнены з войска, беспаспяхова пратэставаў, пасля звальнення заняў ва ўніверсітэце Нью-Ёрка кафедру нервовых хвароб і псіхіятрыі. Затым працаваў у Вермонцкім універсітэце.

У 1878 годзе Кангрэс аднавіў слуханні па справе Хаманда, і ў 1879 годзе быў адноўлены ў званні і ў праве насіць мундзір, без права атрымання пенсіі.

Пахаваны на Арлінгтанскіх нацыянальных могілках.

Хаманд першым у 1870 годзе назіраў і апісаў нервовую хваробу атэтоз. Першым праводзіў доследы па прымяненні літыя пры лячэнні маніякальнага сіндрому. Свае назіранні апісаў у кнізе «The medical and surgical history of the rebellion». У 1871 годзе апублікаваў свой вядомы «Трактат аб хваробах нервовай сістэмы» (Treatise on diseases of the nervous system).